ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

Προσφυγή μικρομολογιούχων στη Δικαιοσύνη για το «κούρεμα»

Στη Δικαιοσύνη προσέφυγαν τέσσερις ιδιώτες ομολογιούχοι από τη Θεσσαλονίκη που στρέφονται κατά του Ελληνικού Δημοσίου, διεκδικώντας αποζημίωση ίση με την αξία του «κουρέματος» που υπέστη η επένδυσή τους, ύψους περίπου 160.000 ευρώ.

Πρόκειται για τέσσερα μέλη οικογένειας, που κατέθεσαν σήμερα αγωγή αποζημίωσης ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης. «Είναι βέβαιο ότι έχουμε ζημιωθεί παράνομα και υπαίτια από το Ελληνικό Δημόσιο», ισχυρίζονται οι ενάγοντες, τονίζοντας ότι το Ελληνικό Δημόσιο «ενήργησε αντίθετα με τις Συνταγματικές επιταγές, τις Αρχές της χρηστής Διοίκησης και της Νομιμότητας και κάθε έννοιας Δικαίου».

Καταλογίζουν στο Ελληνικό Δημόσιο «παράνομη πρακτική», διότι, εάν γνωρίζανε εξαρχής τη δυνατότητα μονομερούς απομείωσης της αξίας των ομολόγων, δεν θα προχωρούσαν στη σύναψη της σύμβασης και την αγορά του ομολόγου. Χαρακτηρίζουν ακόμη «καταχρηστικό και παράνομο να ανταλλάσσονται ομόλογα λήξεως 2013 και 2026 με ομόλογα λήξεως έτους 2042, ήτοι 30 ετών από σήμερα, χρόνος κατά τον οποίο τίθεται εν αμφιβόλω εάν θα βρισκόμαστε στη ζωή».

Ακόμη, οι εναγόμενοι θεωρούν ότι οι ιδιώτες ομολογιούχοι υπέστησαν άδικη μεταχείριση σε σχέση με τους καταθέτες χρημάτων σε ιδιωτική ελληνική τράπεζα, καθώς οι τελευταίοι προστατεύονται και τελούν υπό την άμεση εγγύηση του Δημοσίου για ποσό μέχρι 100.000 ευρώ ανά Τράπεζα, κάτι που δεν ισχύει για τους ομολογιούχους.

Σύμφωνα με όσα αναφέρουν οι προσφεύγοντες, η τοποθέτηση των οικονομικών τους σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου πραγματοποιήθηκε ακριβώς στην αρχή της οικονομικής κρίσης που ταλανίζει την Ελλάδα. «Αφενός πεισθήκαμε στις διαβεβαιώσεις όλων των κυβερνήσεων σχετικά με την ασφάλεια των ελληνικών ομολόγων και τις επανειλημμένες διακηρύξεις τους πως η Ελλάδα δεν επρόκειτο να πτωχεύσει σε καμία περίπτωση και αφετέρου επιθυμώντας να στηρίξουμε και εμείς με τις δυνάμεις μας τον δύσκολο αγώνα της ελληνικής οικονομίας καθώς υπήρξε τότε γενικό κάλεσμα προς τούτο σε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, με τη σύσταση μάλιστα και ειδικού λογαριασμού δωρεάν υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου, στον οποίο συμμετείχαμε με προθυμία από τους πρώτους, καταβάλλοντας συμβολικά το ποσό των 300 ευρώ», αναφέρουν.

Εξάλλου, εξηγούν ότι δεν υπήρξαν κερδοσκόποι «όπως η πλειονότητα των «θεσμικών» επενδυτών που αργότερα αγόρασαν στο 30 ή και στο 25% της ονομαστικής αξίας των ομολόγων, ευελπιστώντας σε υπέρογκες αποδόσεις, αλλά απλοί μακροπρόθεσμοι αποταμιευτές με πρωταρχικό μάλιστα κίνητρο το πατριωτικό μας καθήκον».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ 

22.3.2012

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

Ναι, στη μετεγκατάσταση Βουλής και Υπουργείων σε άλλη πόλη εκτός Αθηνών

Σύμφωνα με δημοσίευμα των ΝΕΩΝ (εδώ) σε συζητήσεις που γίνονται σχετικά με την αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων που αντιμετωπίζει το κέντρο της Αθήνας από τις συχνές διαδηλώσεις και την καταστροφική μανία των επίδοξων Νερωνων, μεταξύ άλλων προτάθηκε η μεταστέγαση των Υπουργείων αλλά και της Βουλής σε άλλους χώρους εκτός κέντρου (αλλά πάντα στην ευρύτερη περιοχή των Αθηνών). Βέβαια αυτή η πρόταση βρήκε αντίθετο τον κ.Καμίνη ο οποίος υποστήριξε ότι έτσι θα ερημοποιηθεί το κέντρο της Αθήνας. Εμείς έχουμε αντίθετη αποψη από τον κ. Καμίνη. Κατ΄αρχήν στις μέρες μας, η πόλη της Αθήνας από τόπος κατοικίας σταδιακά μετατρέπεται σε τόπο γραφείων. Αυτό έχει ως συνέπεια την ερήμωσή της μετά το πέρας του ωραρίου εργασίας των γραφείων. Αντίθετα εάν στο κέντρο της Αθήνας επέστρεφαν οι κάτοικοί της τότε το κέντρο θα ξαναζωντάνευε. Σήμερα η Αθήνα απογυμνωμένη από τους κατοίκους της, κατακλύζεται τις βραδυνές ώρες (και όχι μόνο) όταν τα γραφεία κλείνουν, από το λαθρεμπόριο, τους εμπόρους ναρκωτικών και τους λογής λογής περιθωριακούς τύπους. Εάν υπάρξει κατοίκηση τότε και τα βράδυα θα κυκλοφορούν άνθρωποι, θα συχνάζουν στα φαγάδικα, θα πηγαίνουν στα θέατρα (που κοντεύουν να κλείσουν). Εν πάσει περιπτώσει η ζωή του κέντρου της Αθήνας δεν εξαρτάται μόνο από τις δημόσιες υπηρεσίες, εξαρτάται κυρίως από το εάν το κέντρο κατοικέιται. Η Πλάκα ερήμωσε με όλα τα όμορφα νεοκλασικά να έχουν μεν αναπαλαιωθεί αλλά να ανήκουν σε υπηρεσίες και να παραμένουν έρημα κια σκοτεινά τα βράδυα. Που είναι οι παλιοί κάτοικοι; 

Κατά την ταπεινή μου γνώμη λοιπόν, δεν αρκεί η μετεγκατάσταση Βουλής και Υπουργείων στην ευρύτερη περιοχή των Αθηνών. Θα ήταν προτιμότερο Βουλή και Υπουργεία να μεταστεγαστούν εκτός Αθηνών όπως π.χ. στη Θεσσαλονίκη, στο Ηράκλειο της Κρήτης, στην Πάτρα κλπ Για να μην πω ακόμη καλύτερα σε κάποιο ακριτικό νησί, π.χ. Λήμνο, Κάσο, Κάρπαθο. Τότε μόνο λόγω ανάγκης εύκολης πρσβασιμότητας θα εξαναγκαζόταν το ελληνικό δημόσιο να δει τι συμβαίνει και στην υπόλοιπη Ελλάδα πέραν του "κράτους των Αθηνών" και θα μεσολαβούσε προκειμένου να αυξηθεί η συχνότητα των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών για τους κατοίκους της "άλλης" Ελλάδας,της παραγκωνισμένης και προκειμένου να πιλυθούν και άλλα πιθανά προβλήματα που αντιμετωπίζει η υπόλοιπη Ελλάδα.

Ετσι αφενός θα έπαυε να συσσωρεύεται όλος ο πληθυσμός της Ελλάδας στην Αθήνα και σταδιακά θα πραγματοποιούνταν η περιπόθητη αποκέντρωση (μπας και ξαναγίνει η Αθήνα ανθρώπινη πόλη). Αλλωστε έπειτα από 2 αιώνες που κρατεί τα πρωτεία η Αθήνα ως πρωτεύουσα γιατί να μην αναλάβει καθήκοντα πρωτεύουσας κάποια άλλη πόλη ; Δεν μιλάμε για επανίδρυση του κράτους ; Ωραία. Ας γίνει πρωτεύουσα μια άλλη πόλη, ας μειωθεί ο αριθμός των βουλευτών σε 200 και ας μεταφερθούν όλα τα Υπουργεία σε κανένα απόμακρο πάρκο  Δημόσιας Διοίκησης (να είναι όλες οι υπηρεσίες μαζί συγκεντρωμένες).
 Ετσι :
α. η Αθήνα θα πάψει να είναι το σημερινό τέρας που συγκεντρώνει πάνω από το 50% του συνολικού πληθυσμού της Ελλάδας
β. ο πολίτης θα γλυτώνει χρόνο όταν θα χρειάζεται να αναζητήσει κάποια έγγραφα για οποιαδήποτε δουλειά του
γ. κάποια άλλη πόλη θα ευνοηθεί από την παρουσία τόσων υπαλλήλων (φαγητό, διανυκτέρευση, ψυχαγωγία, ένδυση κλπ).

Ασε που στην εποχή της τηλεματικής και λόγω της επικείμενης μείωσης του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, η εξυπηρέτηση των πολιτών μπορεί κάλλιστα να πραγματοποιείται από τα  ΚΕΠ τα οποία εάν αναβαθμιστούν και παίξουν τον ρόλο για τον οποίο συστάθηκαν θα μπορούσαν να υποστηρίξουν το σύνολο των εργασιών που έχει ανάγκη ο πολίτης, δίχως να έχουμε ανάγκη αυτό το διαρκές σούρτα-φέρτα με τις ίδιες τις δημόσιες υπηρεσίες.
 
Ναι λοιπόν στην μετεγκατάσταση Βουλής και Υπουργείων από το κέντρο της Αθήνας.
Ναι στην μετεγκατάσταση σε άλλη πόλη πλην της Αθήνας και πιθανότερα σε ένα πάρκο δημοσίων υπηρεσιών, όπου ο πελάτης θα βρίσκει το σύνολο των υπηρεσιών συγκεντρωμένων σε ένα σημείο.



Κυριακή 11 Μαρτίου 2012

Σίγησε το αηδόνι του παραδοσιακού τραγουδιού : Δόμνα Σαμίου (1928 - 2012 )


Σίγησε χθες βράδυ η φωνή της μεγάλης ερευνήτριας και ερμηνεύτριας του παραδοσιακού μας τραγουδιού, η Δόμνα Σαμίου σε ηλικία 84 ετών.

Η Δόμνα Γεννήθηκε την 12 Οκτωβρίου 1928 στη λαϊκή συνοικία της Καισαριανής από γονείς πρόσφυγες μισκρασιάτες. Οι γονείς της κατάγονταν από το Μπαϊντίρι ένα χωριό της ευρύτερης περιοχής της Σμύρνης. Η μητέρα της ήρθσε στην Ελλάδα το 1922 ενώ ο πατέρας της αργότερα με την ανταλλαγή των πληθυσμών μια και είχε πιαστεί αιχμάλωτος ως στρατιώτης.
Στις γειτονιές της Καισαριανής αλλά και από τους γονείς της απέκτησε τα πρώτα ακούσματα κι έτσι αγάπησε τις παραδοσιακές μελωδίες. Από μικρό κοριτσάκι, σε ηλικία 13 χρονών έδειξε το ενδιαφέρον της για την παραδοσιακή μουσική και το τραγούδι καθώς και την βυζαντινή μουσική. Δάσκαλός της ήταν ο Σίμων Καράς, στον "Σύλλογο προς Διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής" διδάχτηκε ψαλτική και παραδοσιακά τραγούδια ενώ παράλληλα σπούδασε στο νυχτερινό Γυμνάσιο.

Η σχέση της με το Εθνικό Ιδρυμα Ραδιοφωνίας/Ε.Ι.Ρ. ξεκίνησε όταν ήρθε σε επαφή με αυτό ως μέλος της χορωδίας του Σίμωνα Καρά. Το 1954 θα προσληφθεί στο Τμήμα Εθνικής Μουσικής και θα της δoθεί η δυνατότητα να γνωριστεί με τους σημαντικότερους λαϊκούς μουσικούς οι οποίοι έρχονταν για τις ραδιοφωνικές εκπομπές. Παράλληλα η αγάπη της θα την σπρώξει να ασχοληθεί με την μουσική επιμέλεια εκδόσεων δίσκων, θεατρικών εκπομπών και κινηματογραφικών ταινιών.


Από το 1963 ταξιδεύει διαρκώς σε ολόκληρη την Ελλάδα σε έναν αδιάκοπο αγώνα που κράτησε μέχρι τα τελευταία της χρόνια προκειμένου να διασώσει μέσω της επιτόπιας καταγραφής των παραδοσιακών ήχων, μελωδιών και εκφράσεων του τόπου μας.
Το 1971 θα δηλώσει παραίτηση από την Ραδιοφωνία για να συνεχίσει το μεράκι και τον αγώνα της  μέσα από τη συνεργασία με τον Διονύση Σαββόπουλο και αργότερα με τη συμμετοχή της στο φεστιβαλ Μπαχ στο Λονδίνο 
(διοργανώθηκε από τη Λίλα Λαλάντη).


Το 1974 θα αρχίσει μια λαμπρή συνεργασία με την Columbia και θα προβεί σε πλούσια παραγωγή LP.

Το 1976-77 με σκηνοθέτες τον Φώτο Λαμπρινό και τον Ανδρέα Θωμόπουλο πρωτοστατεί στη δημιουργία 20 επεισοδίων για την εκπομπή της ΕΡΤ «Μουσικό οδοιπορικό» και ηχογραφήσεις παραδοσιακών τραγουδιών στην επαρχία.



Το 1981 θα ιδρύσει τον "Καλλιτεχνικό Σύλλογο Δημοτικής Μουσικής - Δόμνα Σαμίου" με σκοπό την διάσωση και προβολή της παραδοσιακής μουσικής μέσω της έκδοσης δίσκων και τη διοργάνωση εκδηλώσεων με αυστηρές επιστημονικές και ποιοτικές προδιαγραφές, όλα αυτά μακριά από την εμπορευματοποίηση που επιβάλλουν οι μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες.
Στη Σκιάθο , ακούει τραγούδια από τον λαό σε όλα τα μέρη της Ελλάδος και τα σώζει με διαρκείς καταγραφές τους.

Η Δόμνα Σαμίου με το πάθος της για την παραδοσιακή μουσική και το τραγούδι της και με το έργο της διέσωσε και πρόβαλλε πολύτιμες πτυχές της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής σε ολόκληρο τον κόσμο. Δίσκοι της έχουν εκδοθεί στη Γαλλία, στη Σουηδία και αλλού.
Αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή της σε συναυλίες από την Αυστραλία μέχρι τη Νότια Αμερική που δεν συγκίνησαν μόνο τους Έλληνες της Διασποράς αλλά μέσω αυτών αποκαλύφθηκε στους ξένους η  ποιοτική «ελληνική μουσική δίχως μπουζούκι», όπως γράφτηκε σε κάποια κριτική συναυλίας της στη Σουηδία.

Στην Ελλάδα, αναρίθμητες είναι οι εμφανίσεις της σε συναυλίες κάθε είδους αλλά και τα αφιερώματα
Συνεργάστηκε για κάποια χρόνια και με το Μουσείο Λαϊκών Οργάνων στη Πλάκα όπου δίδαξε  παραδοσιακό τραγούδι. Εκεί τη γνώρισα κι εγώ.
Στην ερώτησή μου  "Γιατί σήμερα οι άνθρωποι δεν τραγουδούν τόσο όμορφα όσο παλιά ;",
η Δόμνα μου απάντησε : "Γιατί δεν ακούνε τόσο όμορφους ήχους όσο παλιά. Παλαιότερα, ένα παιδί από αγροτική οικογένια το έπαιρναν μαζί οι γονείς στις εργασίες τους μέσα στα χωράφια. Εκεί ερχόταν σε επαφή από βρέφος με τα αηδόνια, με το κελάδημα της καρδερίνας, με τους ήχους του ποταμού, με το θρόϊσμα των φύλλων. Για αναλογίσου, στις μέρες μας, ποιά είναι τα πρώτα ακούσματα των μωρών ; "

Αγαπητή φυσιογνωμία όχι μόνο στους στενούς της συνεργάτες αλλά και σε όσους την γνωρίζουν μέσα από το πολύτιμο έργο της, τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις, με αποκορύφωμα την απονομή μεταλλίου από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλο το 2005.


Σε μια συνέντευξή της έλεγε :

"Πόσες φορές το ’χω πει ως τώρα. Πρέπει ν’ αρχίσουμε απ’ το νηπιαγωγείο. Αφού δεν τα μαθαίνουνε πια τα τραγούδια οι άνθρωποι στο σπίτι, όπως γινότανε παλιότερα. Οι μεγάλοι πώς βρεθήκανε να ξέρουνε τραγούδια; Τα μάθανε από παιδάκια, απ’ το σπίτι τους. Απ’ το γλέντι το οικογενειακό, απ’ τη γειτόνισσα, παίρνει τ’ αυτάκι του, απ’ τη γιαγιά του που τον νανούριζε. Τώρα η γυναίκα δεν τραγουδάει πια. Βάζει το ραδιόφωνο κι ακούει τα κατασκευάσματα τα σημερινά. Έχει στάση παθητική. Χρόνο δεν έχει.
Από τη στιγμή που το παιδί δε βρίσκει την ευκαιρία ν’ ακούσει πια τραγούδι, όπως άκουγα εγώ παιδάκι στη γειτονιά μου, ή τα παιδάκια τ’ άλλα που τ’ ακούγανε στα χωριά τους, δεν έχει την ευκαιρία να δει και να μιμηθεί, τουλάχιστο να το κάνει η πολιτεία. Με το μάθημα από το σχολείο, από το νηπιαγωγείο. Βέβαια αυτό προϋποθέτει την εκπαίδευση ειδικών δασκάλων, ειδικών νηπιαγωγών, που να μάθουν τα τραγoύδια αυτά, να τα μεταδώσουν. Όχι στο γυμνάσιο και στο λύκειο. Εκεί είναι αργά. Αν είναι ας το κάνουμε και μόδα, τελοσπάντων. Πάντα με προσοχή όμως."
(Ολόκληρη η συνέντευξη εδώ)




Η Ελλάδα από σήμερα είναι φτωχότερη, ο ελληνικός λαϊκός πολιτισμός έχασε την φύλακα-άγγελό του.
"Αχ! Πανάθεμά σε ξενιτειά
Τζιβαέρι μου
Εσέ και το καλό σου
σιγανά και ταπεινά


Αχ! Που πήρες το παιδάκι μου
Τζιβαέρι μου
και το 'κανες δικό σου
σιγανά, πατώ στη γη"

ΥΓ. Κάποιες από τις φωτό τις πήρα από εδώ


ΥΓ2 : Αλλα αφιερώματα στη Δόμνα Σαμίου μπορεί κανείς να παρακολουθήσει  :
1. Στην εκπομπή "Ουδείς αναμάρτητος" με την Αννα Παναγιωταρέα εδώ 
2.Στη σειρά ντοκιμαντέρ «Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΜΟΥ» με αφήγηση που επικεντρώνεται στο 1966, χρονιά κατά την οποία εργαζόταν στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ) και ταξίδευε σε όλη την Ελλάδα για να καταγράψει και να διασώσει στο μαγνητόφωνό της την ελληνική παραδοσιακή μουσική (εδώ)

Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

"Να μην εμπιστεύεστε το ελληνικό Δημόσιο..."

 Η απομείωση των ομολόγων που κατέχουν φυσικά πρόσωπα,  παρά τα δημοσιεύματα που θέλουν την εθελοντική συμμετοχή τους να ανέρχεται σε υψηλότατα επίπεδα (80-90%!!!!) έχουν εξοργίσει τους πολίτες που θεωρούν ότι η απομείωση είναι εντελώς άδικη και ότι στην ουσία αποτελεί δήμευση των εισοδημάτων τους. 

ΔΗΛΑΔΗ ΑΛΛΟΙ ΤΑ ΕΦΑΓΑΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ 
ΤΑ ....Γ......Α.... ΤΟΥΣ

Η υπόθεση αυτή συμβολίζει την έναρξη (εδώ και καιρό) μιας νέας εποχής με κύριο χαρακτηριστικό  την κατάχρηση εξουσίας από πλευράς του ελληνικού δημοσίου λόγω δεσσπόζουσας θέσης. Το ελληνικό δημόσιο αποδεικνύεται παντελώς αφερέγγυο και είναι αδύνατον κανείς από ε΄δω και στο εξής να το εμπιστευτεί. Οι εγγυήσεις του ελληνικού Δημοσίου θεωρούνται σκουπίδια (trash) εφόσον  το ελληνικό δημόσιο καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να το επιβεβαιώνει καθημερινά με την κατάχρηση εξουσίας που ασκεί. Οι ανόητες και αδέξιες αυτές κινήσεις των κυβερνώντων εγκυμονούν σημαντικούς κινδύνους που είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσουν στη παντελή κατάρρευση της οικονομίας αλλά και τη φυγάδευση στο εξωτερικό των καταθέσεων (όσων έχουν απομείνει στην Ελλάδα) ή όπου αλλού μπορεί κάθε πολίτης, αφού επικρατεί ο φόβος ότι σε λίγο μπορεί να του ζητήσουν ακόμη και τις λιγοστές οικονομίες που κατάφερε στο σύνολο του βίου του να αποταμιεύσει για περιπτώσεις υγείας ή για τυχόν έκτακτες ανάγκες. Αντίθετα όσοι έχουν φάει με χρυσά κουτάλια όπως και οι φοροφυγάδες εξακολουθούν να παραμένουν στο απυρόβλητο παρά τις μέχρι τώρα ψεύτικες υποσχέσεις περί πάταξης της φοροδιαφυγής.

Παραθέτω τις απόψεις 2 φυσικών προσώπων κατόχους ομολόγων του ελληνικού δημοσίου : 

1. Σε επιστολή του ο κ. Γ. Ράλλης προς την εφμ Καθημερινή γράφει :

"Kύριε διευθυντά
Tο Σαββατοκύριακο διάβασα στην «Oικονομική»: «Πρόταση για αποφυγή του κουρέματος στους πολίτες ομολογιούχους» και στην «Kαθημερινή» «ομολογιούχοι – φυσικά πρόσωπα».
Θυμήθηκα τη γιαγιά μου στη Mυτιλήνη. Eίχε ένα μπαούλο γεμάτο ομόλογα ελληνικού Δημοσίου. Oταν πέθανε, τα κάψαμε στην σόμπα και εγώ απέκτησα το ωραίο μπαούλο της. Mέσα ήταν ένα σημείωμα που έλεγε: «Tα φυλάγω για να τα βλέπετε, τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου, και να μην εμπιστεύεστε ποτέ το ελληνικό Δημόσιο».
Aπό όσο γνωρίζω, έπρεπε να περάσουν 60 χρόνια για να ξαναγοράσει ο κόσμος ελληνικά ομόλογα.
Πριν από μια βδομάδα συνάντησα ένα συμπολεμιστή μου. Mαζί, στη γερμανική κατοχή της Mυτιλήνης το 1943, το σκάσαμε και πήγαμε στην Aίγυπτο εθελοντές στον Iερό Λόχο. Hταν πολύ στεναχωρεμένος. Tα μόνα χρήματα που είχε ήταν 250.000 ευρώ τα οποία επένδυσε για να αγοράσει 5ετές ομολογιακό. Mε την εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου. Xρειαζόταν τον τόκο, 15.000 ευρώ, να τον προσθέσει στα ισχνά έσοδά του και να τα βγάλει πέρα.
Eίναι 90 χρονών, οι γαμπροί του αγωνίζονται και αυτοί να τα βγάλουν πέρα, και είναι περήφανος άνθρωπος που δεν θέλει να τους επιβαρύνει. Tου έλεγαν οι δικοί του να στείλει τα χρήματά του έξω, ή να πάρει προθεσμιακό από την Eθνική. Δεν τους άκουσε. Tώρα δεν ξέρει πώς θα ζήσει, λόγω ηλικίας έχουν προστεθεί δαπάνες για γιατρούς, φάρμακα κ.λπ.

Tο παράπονό του: 

αυτές είναι οι εγγυήσεις του ελληνικού κράτους; 

Nα γιατί δε μας εμπιστεύεται κανείς! (πρώτο Mνημόνιο κ.λπ.). Tου είναι αδύνατον να καταλάβει λέει, γιατί το κούρεμα περιορίζεται μόνο στα «εγγυημένα ομόλογα» και όχι και στις άλλες καταθέσεις, τα προθεσμιακά κ.λπ.

Mήπως είχε δίκιο η γιαγιά μου;
Γιωργος P. Pαλλης"

Πηγή Καθημερινή 8.3.2012 


2. Σε επιστολή τους οι  προς την εφμ Καθημερινή γράφουν οι κ. Γεώργιος και Βασίλειος Κλαθάκης : 

 ΝΤΡΟΠΗ Κ. ΒΕΝΙΖΕΛΟ
Kύριε διευθυντά


Eίμαστε δύο ηλικιωμένα αδέλφια, που σαν συνταξιούχοι (TEBE) μετά από 50 χρόνια δουλειάς, είχαμε κάποιες οικονομίες κατατεθειμένες σε ελληνική τράπεζα, περίπου 200.000 ευρώ – για να παίρνουμε κάποιο τόκο καθότι οι συντάξεις, και οι δύο μαζί, δεν ξεπερνούν τα χίλια εξακόσια ευρώ. Tον Γενάρη του 2010 ζητήσαμε από την τράπεζα να μας πει από πού μπορούμε να πάρουμε μεγαλύτερο τόκο, τότε η τράπεζα μας υπέδειξε να μας αγοράσει ένα ομόλογο του Eλληνικού Δημοσίου λήξεως τον Mάρτιο του 2012. 

Pωτήσαμε τον υπάλληλο της τράπεζας εάν τα λεφτά μας είναι σίγουρα, και πήραμε την απάντηση ότι από το κράτος δεν χάνει κανείς. 

Eρχεται τώρα το κράτος, ο κ. Bενιζέλος, και ανακοινώνει ότι θα χάσουμε τα μισά και επιπλέον από τα χρήματά μας. Mα καλά, δεν ντρέπονται αυτοί, κατέστρεψαν τη χώρα και θα μας βάλουν και εμάς στα γεράματα να πεινάσουμε;

Mετά ζητούν από τον λαό να τους εμπιστευθεί και να μη σηκώνει τα χρήματά του από τις τράπεζες και να τα βάζει στα μπαούλα, ή αυτοί που έχουν τρόπο να τα μεταφέρουν στο εξωτερικό. 

Mα έχει κουκούτσι μυαλό αυτός ο άνθρωπος και αυτή η κυβέρνηση;

Γεωργιος και Bασιλειος Kλαθακης - Zωγράφου


Σχόλιο δικό μας : Αντί της απομείωσης των ομολόγων που κατέχουν τα φυσικά πρόσωπα η κυβέρνηση θα μπορούσε να πράξει το εύλογο προκειμένου να μειώσει τα κόστη και να καταφέρει να φτάσει σε πλεονασματικό ισολογισμό, όπως :
α. τη μείωση του αριθμού των βουλευτών σε 200 όπως ορίζει το Ελληνικό Σύνταγμα,
β. τη μείωση του αριθμού των πολυάριθμων ακριβοπληρωμένων συμβούλων,
γ. τη συρρίκνωση των βουλευτικών αποζημιώσεων που κυμαίνονται κατά μέσο όρο στο εξωφρενικό ποσό των 100.000 Ευρώ το χρόνο όταν άλλοι πολίτες προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με 12.000 Ευρώ το χρόνο,
Αντί αυτών, οι κυβερνώντες επιλέγουν να αρμέξουν τις πενιχρές οικονομίες κάθε πολίτη, κάθε φυσικού προσώπου που τόλμησε να εμπιστευτεί τα ελληνικά ομόλογα και τον καλούν να συμβάλει με δική του οικονομική ζημιά σε όσα έχουν απολαύσει και καταχραστεί άλλοι (όσοι δηλαδή κατείχαν θέσεις εξουσίας, διαχειρίστηκαν και καταχράστηκαν το δημόσιο χρήμα).

ΑΠΛΑ   ΝΤΡΟΠΗ

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

Σμαρούλα Γιούλη (1934 - 2012) - Η βασίλισσα της σάμπας μας άφησε....



Σε ηλικία 78 ετών, έφυγε σήμερα το πρωί από τη ζωή η ηθοποιός Σμαρούλα Γιούλη, τρεις μήνες μετά τον χαμό του συζύγου της, του θεατρικού επιχειρηματία Βαγγέλη Λιβαδά.
Η διάσημη ηθοποιός - που έπασχε από βαριάς μορφής άνοια- ήταν η τραγική φιγούρα του δράματος που παίχτηκε τον περασμένο Νοέμβρη με θύμα τον αγαπημένο της, επί 56 χρόνια, σύζυγο Βαγγέλη Λιβαδά, ο οποίος κάηκε ζωντανός μέσα στο ίδιο του το σπίτι, από πυρκαγιά που προκλήθηκε από σόμπα.

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1934. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Δ. Ροντήρη και συνέχισε με χορό και τραγούδι. Πρωτοεμφανίστηκε στο σανίδι το 1948 στην επιθεώρηση των Αλέκου Σακελλάριου - Χρήστου Γιαννακόπουλου «Ανθρωποι, άνθρωποι».

Θέατρο 
Στο θέατρο ξεκίνησε με το έργο «Χαρούμενα νιάτα» και στη συνέχεια συνεργάστηκε με την Κατερίνα και τον Μάνο Κατράκη στο έργο «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται». Από το 1958, ως θιασάρχης πλέον, ανέβασε έργα, μεταξύ των οποίων τα «’ννα Φρανκ», «Κουρέλι», «Πειρασμός».
Το 1960 απέκτησε δική της θεατρική στέγη, και μαζί με το σύζυγό της, θεατρικό επιχειρηματία Βαγγέλη Λιβαδά, ανέβασαν πολλά έργα Ελλήνων συγγραφέων (Γ. Σουρή, Π. Παλαιολόγου, Σπ. Μελά, Δ. Γιανουκάκη, Δ. Ψαθά, Γ. Ρούσσου, Γ. Τζαβέλλα, Κ. Μουρσελά κ.ά.), αλλά και ξένων (Εντ. Φίλιπο, Α. Νικολάι, Ντ. Φο, Αλ. Χάκετ κ.ά.) και συνεργάστηκε, με σχεδόν όλους τους Έλληνες σκηνοθέτες. Ακόμα, σκηνοθέτησε πρόζες και μουσικά θεάματα, όπως το μιούζικαλ «20 χρόνια Θεοδωράκης» και το «Καφενείον η Ελλάς».

Κινηματογράφος
Στη μεγάλη οθόνη εμφανίστηκε για πρώτη φορά, μόλις 8 ετών, το 1942, στην ταινία «Η φωνή της καρδιάς». Αυτή ήταν η αρχή πολλών κινηματογραφικών της εμφανίσεων. Αρκετές ταινίες της όπως οι «Φτώχεια και αριστοκρατία / Στουρνάρα 288», «Έλα στο θείο», «Της νύχτας τα καμώματα», «Ο Θόδωρος και το δίκανο»- άφησαν εποχή, αγαπήθηκαν διαχρονικά από το κοινό και προβάλλονται μέχρι και σήμερα.

Τραγούδι 

 

Η αξέχαστη ηθοποιός είχε χαρακτηριστεί ως η «βασίλισσα της σάμπας», αφού ερμήνευσε στον κινηματογράφο και το θέατρο τραγούδια που άφησαν εποχή, όπως τα «Βίρα τις άγκυρες», «Περιμένω με αγωνία», «Θα σε πάρω θα με πάρεις», «Η σάμπα στο χωριό» (μαζί με το Τρίο Κιτάρα), «Σήμερα» (μαζί με την Καίτη Μπελίντα), «Θέλω να χορεύω» (μαζί με τον Γιώργο Δημάκη και την Γεωργία Κεφαλά).

Φιλμογραφία

«Η φωνή της καρδιάς» (1942)
«Τελευταία Αποστολή» (1949)
«Χαμένοι άγγελοι» (1948)
«Έλα στο θείο...» (1950)
«Εκείνες που δεν πρέπει ν` αγαπούν» (1951)
«Ο πύργος των ιπποτών» (1952)
«Το σωφεράκι» (1953)
«Το Κορίτσι της Γειτονιάς» (1954)
«’νεμος του μίσους» (1954)
«Ανοιχτή Θάλασσα» (1954)
«Γλέντι - λεφτά κι αγάπη» (1955)
«Το οργανάκι του Αττίκ» (1955)
«Η καφετζού» (1956)
«Θυσία της μάνας» (1956)
«Ο γυναικάς» (1957)
«Ο πειρασμός» (1957)
«Ο Μεγαλοκαρχαρίας» (1957)
«Ραντεβού με τον έρωτα» (1957)
«Της νύχτας τα καμώματα» (1957)
«4 νύφες 1 γαμπρός» (1958)
«Ο Μισογύνης» (1958)
«Κάθε εμπόδιο για καλό» (1958)
«Ο λεφτάς» (1958)
«Φτώχεια και αριστοκρατία / Στουρνάρα 288» (1959)
«Νύχτες στο Μιραμάρε» (1960)
«Φτωχαδάκια και λεφτάδες» (1961)
«Ο Θόδωρος και το δίκανο» (1962)
«Μόνο για σένα» (1965)
Ενώνει ο πόνος δυο καρδιές» (1965)


Το 1958 συγκρότησε δικό της θίασο και άρχισε να περιοδεύει, ενώ στη συνέχεια συνεργάστηκε με πολλούς από τους κινηματογραφικούς τους παρτενέρ, όπως τον Μίμη Φωτόπουλο, τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο, σε ξένες αλλά κυρίως σε ελληνικές κωμωδίες, πολλές από τις οποίες μεταφέρθηκαν με επιτυχία και στη μεγάλη οθόνη.

Τη δεκαετία του ΄80 η Σμαρούλα Γιούλη, σε συνεργασία πάντα με τον σύζυγό της, τον θεατρικό επιχειρηματία Βαγγέλη Λειβαδά, παρουσίασε και πρωταγωνίστησε σε πολλά μιούζικαλ, όπως το «Σικάγο», «Η γυναίκα της χρονιάς», «Μάγκες και Κούκλες», «Hello Ντόλυ» και αργότερα στο «Sweet Charity».

Πρωτότυπες για την εποχή, πλούσιες και πολυδάπανες οι μουσικοθεατρικές αυτές παραγωγές, για τις οποίες μετακαλούσε ξένους σκηνοθέτες του είδους, άφησαν να ξεδιπλωθεί το ταλέντο της στο τραγούδι και τον χορό.

Από τη δεκαετία του ΄90 και μετά έπαιζε όλο και λιγότερο στο θέατρο _από τις τελευταίες της παραστάσεις το «Αταίριαστο ζευγάρι» του Νιλ Σάιμον με τη Μίρκα Παπακωνσταντίνου και η «Φιλουμένα Μαρτουράνο» του Εντουάρντο ντε Φιλίπο. Η ίδια είχε και σκηνοθετήσει μουσικά και θεατρικά θεάματα, όπως το «Καφενείον η Ελλάς» του Γιάννη Μαρκόπουλου ή το αφιέρωμα «Είκοσι χρόνια Θεοδωράκη».

Στον κινηματογράφο η Σμαρούλα Γιούλη έκανε την πρώτη της εμφάνιση πλάι στον Αιμίλιο Βεάκη, ως παιδί θαύμα, το 1943 στη «Φωνή της καρδιάς». Ακολούθησαν οι ταινίες «Χαμένοι άγγελοι», «Τελευταία αποστολή», «Το σωφεράκι», «Το οργανάκι» και δεκάδες ακόμα.


Η κηδεία της θα γίνει την Παρασκευή, στις 15.30 από το νεκροταφείο Ζωγράφου.






Η κηδεία της θα γίνει την Παρασκευή στις 3:30 μ.μ., από το Νεκροταφείο Ζωγράφου.

Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

Σύσταση Συλλόγου ενάντια στην απομείωση ("κούρεμα") στα ομόλογα που κατέχουν φυσικά πρόσωπα

ΟΧΙ "ΚΟΥΡΕΜΑ"

ΣΕ ΟΜΟΛΟΓΑ (Ο.Ε.Δ.)

ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΤΗ ΚΑΤΟΧΗ ΤΟΥΣ ΦΥΣΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ



Οσα φυσικά πρόσωπα εμπιστεύτηκαν τις οικονομίες τους σε Ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου καλούνται να αποδεχτούν εξευτελιστικές απομειώσεις δίχως προηγουμένως να έχει ζητηθεί ούτε καν η σύμφωνη γνώμη τους.
Δημιουργήθηκε λοιπόν ιστοσελίδα και μεθοδεύεται η σύσταση Συλλόγου με σκοπό τη προάσπιση των δικαιωμάτων τους.

Σκοπός είναι ο Σύλλογος και η ιστοσελίδα να γίνουν το βήμα έκφρασης όλων των φυσικών προσώπων ομολογιούχων που καλούνται να εμπλακούν στο PSI+

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 02/2012

Αθήνα 2/3/2012

Από : Προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή
Σύλλογος Φυσικών Προσώπων Ομολογιούχων Ελληνικού Δημοσίου

Site: www.fpoed.gr
Email: fpoed@hotmail.com
Facebook Group: ΦΥΣΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ Ο.Ε.Δ.

Πρός: κ. Ευάγγελο Βενιζέλο,
Υπουργό Οικονομικών και Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης

Ο υπό ίδρυση Σύλλογος Φυσικών Προσώπων Ομολογιούχων Ελληνικού Δημοσίου έχει επανειλημμένα με παρεμβάσεις του εκφράσει τον προβληματισμό του σχετικά με την συμμετοχή των Φυσικών Προσώπων στο PSI+.

Έχουμε στείλει επιστολές και έχουμε ζητήσει συνάντηση με το Υπουργείο Οικονομικών σχετικά με το θέμα. Θεωρούμε αδιανόητο ο κ. Υπουργός να αποφεύγει να μας συναντήσει και την ίδια στιγμή να διαρρέονται στον τύπο λύσεις για τα Φυσικά Πρόσωπα που δεν έχουν συζητηθεί με κανένα.

Ζητούμε λοιπόν, δημόσια αυτή τη φορά, επίσημη συνάντηση με το Υπουργείο για το θέμα της συμμετοχής των Φυσικών Προσώπων στην αναδιάταξη του χρέους.

Η Προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή
εδώ και σε Pdf

Η ιστοσελίδα είναι η
http://www.fpoed.gr/
Η σελίδα του facebook είναι η
https://www.facebook.com/groups/334044809962829/

Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012

Λαϊκά έθιμα της 1ης του Μάρτη: «Μάρτης» ή «Μαρτιά» & "Χελιδονίσματα"



Πηγή φωτό εδώ

Λάβαμε από τον φίλο αναγνώστη του blog ένα αφιέρωμα στα έθιμα της "Μαρτιάς" 
(της 1ης του  Μάρτη) 
και το αναδημοσιεύουμε :

«Μάρτης» ή «Μαρτιά»
«Οπόχει κόρη ακριβή τον Μάρτη Ήλιος μη τη δει».
 
«Ο ήλιος του Μαρτιού τρυπά το κέρατο βοδιού».

«Του Μάρτη ο ήλιος βάφει και πέντε μήνες δεν ξεβάφει».
 

Με νοσταλγία θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια που όπως μας είχαν μάθει οι παππούδες μας 
την τελευταία μέρα του Φλεβάρη φτιάχναμε τον «Μάρτη» που έπρεπε να περάσουμε στο χέρι
 μας την πρώτη μέρα του μήνα και μάλιστα πριν βγούμε από το σπίτι μας, για να μην μας κάψει ο δυνατός ήλιος του Μάρτη.

 Ο «Μάρτης» ή «Μαρτιά» είναι ένα παμπάλαιο έθιμο, που το  συναντάει κανείς σε όλη τη Βαλκανική χερσόνησο. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια. Οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων έδεναν μια κλωστή, την «Κρόκη», στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι. Οι αρχαίοι Έλληνες φορούσαν «Μάρτη» και μάλιστα οι κοπέλες στόλιζαν με «Μάρτη» και το άγαλμα της θεάς Αθηνάς. Ο Παυσανίας μάλιστα αναφέρει πως αυτή την πρόληψη την είχαν πάρει από τους Αιγυπτίους. Όταν τελείωνε ο μήνας έπλεναν την κόκκινη κλωστή (ταινία) στον Ιλισσό ποταμό και την φύλαγαν για τον επόμενο χρόνο. Έτσι η ταινία αυτή πήγαινε από γενιά σε γενιά και όσο πιο παλιά ήταν τόσο πιο γούρικη θεωρείτο.

Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, τα παιδιά σχεδόν σε ολόκληρη την Ελληνική επικράτεια φορούσαν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον «Μάρτη» ή «Μαρτιά». Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο «Μάρτης» προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τον πρώτο δυνατό ήλιο της άνοιξης, για να μην καούν. Σε μερικές μάλιστα περιοχές της Ελληνικής υπαίθρου ο «Μάρτης» φοριέται στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού σαν δαχτυλίδι για να μην σκοντάφτει ο κάτοχός του. Το βραχιολάκι αυτό σύμφωνα με την παράδοση το βγάζουν στο τέλος του μήνα και το αφήνουν συνήθως πάνω στις τριανταφυλλιές, για να τον πάρουν τα χελιδόνια και να φτιάξουν με αυτό τη φωλιά τους. Άλλοι πάλι, δένουν τον «Μάρτη» σε κάποιο καρποφόρο δέντρο, ώστε να του χαρίσουν μεγάλη καρποφορία, ενώ άλλοι τον αφήνουν κάτω από μια πέτρα κι αν την επόμενη ημέρα βρουν δίπλα της ένα σκουλήκι, τότε αυτό σημαίνει ότι η υπόλοιπη χρονιά θα είναι πολύ καλή για αυτούς.

Το έθιμο του Μάρτη γιορτάζεται ίδιο και απαράλλαχτο στα Σκόπια με την ονομασία «Μάρτινκα» και στην Αλβανία ως «Βερόρε», αλλά και στη Βουλγαρία που το αποκαλούν «Μαρτενίτσα» και τέλος στη Ρουμανία που είναι γνωστό ως «Μαρτιζόρ».
Καλό μήνα  και προσοχή  από τον ήλιο!!  Βάλατε τη « Μαρτιά» σας ;

Κ. Γ. Καντούτσης


Τα χελιδονίσματα
Εμείς να προσθέσουμε ότι παράλληλα με το έθιμο της  "Μαρτιάς"  ένα άλλο έθιμο που κρατά και αυτό από την Αρχαιότητα είναι τα "Χελιδονίσματα". Σύμφωνα με μια παράδοση, το χελιδόνισμα είναι ένα παλιό έθιμο του Μαρτίου που σχετίζεται με τον ερχομό των χελιδονιών. Λέγεται πως πρώτη το ξεκίνησε η κόρη του Κλεόβουλου στη Λίνδο τον 6ο αιώνα πΧ. Παλαιότερα νήστευαν ολόκληρη τη Σαρακοστή και έτρωγαν μόνο μία φορά την ημέρα. Μερικές νησιώτισσες τηρούν ακόμη αυτή τη νηστεία. 

Στο διάστημα αυτό τρώνε χόρτα, όσπρια, βραστές σκέτες πατάτες, όλα χωρίς λάδι, και θαλασσινά, όπως πεταλΐδες, κοχλιούς, φούσκες, αχινούς, πίνες και άλλα.
Τα παιδιά περνούσαν από σπίτι σε σπίτι κι έλεγαν τα κάλαντα για τον ερχομό της άνοιξης, κρατώντας ένα ομοίωμα χελιδονιού 
(προάγγελου της άνοιξης)
και τραγουδούσαν : 

"Ο Μάρτης ήρθε με χαρές και με δροσιές γεμάτος,
όλα τα έχνη τα κακά να μη φανή η φανιά ντως,
όξω ψύλλοι και κοργοί, όφιδες και μποντικοί
κολισαύρες και λιακόνια,
όξω απού τ΄ αφεντικού το στρώμα.
Το χελιδόνι νάρχεται , στο σπίτι να φωλεύγει,
και να του δίδετε θροφή να παίρνει να μισέβγει
να πηαίνει εις την έρημο, να είναι φορτωμένο,
να τρώει να ευφραίνεται κι αυτό το βλοημένο
δώτε και μας τον κόπο μας, ό,τι είναι ο ορισμός σας
και ο Χριστός μας πάντοτε να είναι ο βοηθός σας,
χρόνους πολλούς να ζήσετε, πάντα ευτυχισμένοι
σωματικά και ψυχικά να είστε ευτυχισμένοι " 
(Χελιδονίσματα Κρήτης) 

Στο βίντεο ακούγονται χελιδονίσματα από παιδιά της Χάλκης με ευχές για υγεία 
και πολλά άλλα όμορφα λόγια







Κι από του χρόνου σας λοιπόν