Στους Δημητρη, Δήμητρα, Δήμητρα, Δήμητρα, Μητσο, Μητσούκο....

Στὸ χωριό μας, ποὺ δὲν εἶναι κι ὀμορφότερο στὴν πλάση,
μᾶς ἀφῆσαν οἱ γονιοί μας μιὰ γερόντισσα ἐκκλησιά.
Δὲν τῆς ἔχουμε φτειασμένο μαρμαρένιο εἰκονοστάσι.
Τὰ καντήλια της δὲν εἶναι κρυσταλλένια καὶ χρυσά.

Φτωχικὰ ντυμένους ἔχει καὶ τοὺς γέρους της παπάδες.
Ταπεινοὶ κι οἱ δυό της ψάλτες εἶναι πάντα ἐργατικοί.
Στὰ μανάλια της μεγάλες δὲν ἀνάβουνε λαμπάδες.
Στὸν ἀφέντη Ἁι-Δημήτρη τὸ μικρὸ κεράκι ἀρκεῖ.

Κι αν ευρώ δεν σούμεινε για ν΄ανάψεις το κεράκι,

κάνε δέηση και διαλογισμό και μόνο πες του μιαν ευχή.

Ούτε για κουρέματα ούτε για παλινωδίες

μόνο απόλαυσε κάποιες μελωδίες.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΎΧΟΜΑΙ 

ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΝΩΣΤΟΥΣ-ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ 

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ