ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Ατιτλο....τιτλοποιημένο

Κι είπε ο Καραγκιόζης φέτος να βγει να πει τα κάλαντα μα μεροκάματο δεν βγήκε....
Κλειστές οι πόρτες των ανθρώπων, κλειστές κι οι ψυχές τους....
Κλειστές και οι τσέπες τους.....
Ανεργος ο ένας με 4 παιδιά, δεν βγαίνει σου λέει....
Ευτυχώς που κάποιες γιαγιάδες σώζουν τη κατάσταση. 
Ζουν με μια φτωχική σύνταξη και δύσκολα τα βγάζουν πέρα....
Παρ΄όλα αυτά αυτές οι γιγιάδες ετοιμάζουν από το προηγούμενο βράδυ τα νομίσματα. Θα μαζέψουν ότι ψιλά έχουν, θα τα βάλουν σε ένα σακουλάκι και θα περιμένουν τους καλαντιστές ναρθούν να τους πουν  τα κάλαντα μαζί με τα γλυκά που θα τους φιλέψουν....Αυτές οι γιαγιάδες τόχουν το έθιμο για καλό, για γούρι, για να ανοίξει το σπιτικό....Οι νεότεροι μάλλον το βλέπουν ως ενόχληση ναρθεί κάποιος να τους πει τα κάλαντα , είναι επίσης που οι καλαντιστές λιγόστεψαν επικίνδυνα. Προστατευόμενο είδος κατάντησαν, σαν τις monachus monachus κι αυτοί....

Σκέψεις της τελευταίας στιγμής.....
Σε λίγες ώρες το 2010 θα μας εγκαταλείψει....είναι αυτές οι ώρες που θες δεν θες ενδόμυχα κάνεις τον ετήσιο απολογισμό. Τι κάναμε και τι δεν κάναμε μέσα στην χρονιά που θα μας αφήσει???? Με άλλες χρονιές δενόμαστε συναισθηματικά και με άλλες χρονιές λέμε να φύγει και να μη ξανάρθει. Είμαστε κερδισμένοι ή χαμένοι άραγε σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά? 
Εχει καμιά σημασία ?....
Σημασία έχει πως η ζωή συνεχίζεται.....
Το Παρελθόν ανήκει στο Χθες. 
Το Αύριο κοντεύει ναρθεί....πλησιάζει.....
 
Φέρε καρύδια, κάστανα,
πανιέρια λεπτοκάρυα
και φέρε και γλυκό κρασί
να πιουν τα παλικάρια.
Και από την μαύρη όρνιθα
κανένα αβγουλάκι
και αν είναι από τη γαλανή
ας είν’ και ζευγαράκι.
Και από το λαδοπίθαρο
σκια μια οκά λαδάκι
και ας είναι και περσότερο
κρατούμε ‘μείς ασκάκι.
Τέσσερα πέντε πράγματα
που τάχει η περιστέρα
ανοίξετε την πόρτα σας
να πούμε καλησπέρα.
(Απόσπασμα από Παραδοσιακά κάλαντα)


Καλώς να ορίσει το 2011

Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

Δημιουργία βιβλιοθήκης στη μνήμη της Παρασκευής Ζούλια (Marfin)


Μία αξιέπαινη προσπάθεια ξεκίνησε από φίλους και συγγενείς της Παρασκευής Ζούλια προκειμένου  να δημιουργηθεί δανειστική βιβλιοθήκη  στη μνήμη της. Η Παρασκευή Ζούλια είναι μία από τους υπαλλήλους της Marfin που  κάηκαν ζωντανοί στα επεισόδια της 5ης Μαϊου 2010 (εδώ).

Σε μια προσπάθεια διατήρησης της μνήμης της Παρασκευής, με τη βοήθεια φίλων και συγγενών της αλλά και καθηγητών του ΕΠΑΛ Μήλου γίνεται προσπάθεια δημιουργίας  δανειστικής "Βιβλιοθήκης Παρασκευή Ζούλια" επειδή όπως λένε οι φίλοι και οι συγγενείς της: "Δύο ήταν οι μεγάλες αγάπες της Παρασκευής : η αγάπη της για το βιβλίο και εκείνη για το νησί της Μήλου".

Οποιος μπορεί και επιθυμεί να βοηθήσει είτε με αποστολή βιβλίων στη διεύθυνση της δανειστικής βιβλιοθήκης (Μήλος 84800) είτε με οικονομική συμμετοχή (λογ/σμός Εμπορική Τράπεζα 87657680 - IBAN : GR6601200340000000087657680) ή κατόπιν συνενόησης στα τηλ. 22870-21888 ή fax: 22870-21888 ή email: mail@lyk-milou.kyk.sch.gr 

(Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να διαβάσετε στο blog που άνοιξε για το σκοπό αυτό http://librarypz.com) 

Οι προσφορές σε βιβλία και σε χρήματα θα αναρτώνται στο συγκεκριμένο blog. και υπεύθυνος είναι ο αδελφός της Παρασκευής.

Ενδεικτικοί τίτλοι βιβλίων που προτείνονται (για να μην υπάρξουν πολλαπλά αντίτυπα) μπορεί να βρει κανείς στο πεδίο "Λίστα βιβλίων".

Πιστεύω πως ο σκοπός είναι ιερός και αξίζει να ενισχύσουμε αυτή τη προσπάθεια,  έστω και με ένα βιβλίο. 

Η συνεισφορά μας είναι πολύτιμη.



Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

Jacqueline de Romilly: "Αγωνίζομαι για να μην εξαφανιστούν τα ίχνη"....

 Σε ηλικία 97 ετών έφυγε από τη ζωή η ακούραστη μεγάλη ελληνίστρια και ακαδημαϊκός Ζακλίν ντε Ρομιγί, πρώτη γυναίκα καθηγήτρια του College de France. Αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή της στη μελέτη του έλληνικού κλασικού πολιτισμού. Εκανε γνωστό διεθνώς το έργο του Θουκιδίδη και αγωνίστηκε για τη διδασκαλία της κλασικής παιδείας στα Πανεπιστήμια.


Ζακλιν ντε Ρομιγύ : "Σκέπτομαι πως η ζωή αρχίζει αύριο και αυτό είναι λίγο ανησυχητικό για μένα που είμαι 95 ετών. Μα προετοιμαζόμαστε πάντα για το αύριο. Ολα αυτά που επιτυγχάνουμε ή αποτυγχάνουμε να κάνουμε είναι σαν ένα μάθημα που θα μπορούσαμε να πάρουμε, να διδαχθούμε για τη συνέχεια..."
."
Εξέδωσε πρόσφατα ένα αξιόλογο βιβλίο που πιστεύω πως δεν πρέπει να λείπει από καμιά βιβλιοθήκη: "Μαθήματα ελληνικών".  Αναλυτικές πληροφορίες για το συγκεκριμένο βιβλίο, μπορείτε να διαβάσετε εδώ



Ζακλίν ντε Ρομιγύ : 
"Αγωνίζομαι για να μην εξαφανιστούν τα ίχνη. 
Προσέχουμε, διατηρούμε κάτι που φεύγει, που πρόκειται να πεθάνει, που πιθανότατα θα εξαφανιστεί....
Αν αντί να αγωνιζόμαστε για να μη χαθούν τα ίχνη, αγωνιζόμασταν για να ξαναβρούμε τα ίχνη μας και  να διεισδύσουμε στη ζωή του αύριο?"

Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

Ημερίδα για την αρχαία Σικυώνα : Η έρευνα και οι προοπτικές ανάδειξης μιας άγνωστης πόλης

Η δράση των πολιτών για την προστασία του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος είναι πια μια πραγματικότητα. Καθημερινές ενέργειες και κινητοποιήσεις δείχνουν ότι οι τοπικές κοινωνίες έχουν πια λόγο για το περιβάλλον. Μια τέτοια προσπάθεια είναι αυτή του Συλλόγου Φίλων Αρχαίου Θεάτρου Σικυώνας “Ο Επιγένης”, που αγωνίζεται για τη διάσωση του αρχαίου θεάτρου. Στο πλαίσο αυτό διοργανώνουν από κοινού με το τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας ημερίδα για την αρχαία Σικυώνα. Σας προτείνουμε να την παρακολουθήσετε.

Ημερίδα για την αρχαία Σικυώνα “Η έρευνα και οι προοπτικές ανάδειξης μιας σημαντικής πόλης” http://theatrosikionas.blogspot.com/



Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010, 11 π.μ.
Ευγενίδειο Ίδρυμα, Λεωφόρος Συγγρού 387, Παλαιό Φάληρο

Πρόγραμμα
11:00-11:10            Χαιρετισμοί
11:10-11:30            Ελισσάβετ Σπαθάρη (αρχαιολόγος, επίτιμη διευθύντρια ΥΠΠΟΤ): H επανέκθεση του μουσείου της αρχαίας Σικυώνας.
11:30-11:50            Γιάννης Λώλος (αρχαιολόγος, επίκουρος καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας):H αρχαιολογική έρευνα των τελευταίων ετών στο πλάτωμα της αρχαίας Σικυώνας.
11:50-12:10            Φανή Μαλλούχου-Tufano (αρχαιολόγος, αναπληρώτρια καθηγήτρια Πολυτεχνείου Κρήτης):
Με αφορμή την αρχαία Σικυώνα: σύγχρονες προσεγγίσεις στη διαχείριση και ανάδειξη αρχαιολογικών χώρων και μνημείων.
12:10-12:30            Κωνσταντίνος Μπολέτης  (αρχιτέκτων-αναστηλωτής, ΤΔΠΕΑΕ-ΥΠΠΟΤ): Ζητήματα αναστήλωσης και χρήσης αρχαίων θεάτρων.
12:30-13:30            Συζήτηση
13:30-14:00              Διάλειμμα
14:00-14:20            Stephen G. Miller (αρχαιολόγος, ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Berkeley):  Το στάδιο της Νεμέας και της Σικυώνας.
14:20-14:40            Πέτρος Θέμελης (αρχαιολόγος, ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Κρήτης):Aρχαία Μεσσήνη: πριν και μετά.
14:40-15:00            Ειρήνη Γρατσία (αρχαιολόγος, συντονίστρια Μonumenta):H συμβολή των πολιτών στην προστασία και την ανάδειξη των μνημείων.
15:00-15:30            Γιάννης Λώλος: Η συνέχιση των αρχαιολογικών ερευνών στη Σικυώνα και οι προοπτικές ανάδειξης της αρχαίας πόλης.

Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Αφιέρωμα : Μανώλης Καλομοίρης (Σμύρνη 1883-Αθήνα 1962) ο δημιουργός της "Εθνικής Σχολής"

Σαν σήμερα γεννήθηκε στη Σμύρνη (14 Δεκεμβρίου 1883) ο κορυφαίος έλληνας μουσουργός. Μανώλης Καλομοίρης.  Θεωρείται ο δημιουργός της Εθνικής Σχολής, καθώς επιδίωξε να συνθέσει τη λόγια μουσική με την ελληνική ταυτότητα. Το δημοτικό τραγούδι και η ελληνική παράδοση, σε συνδυασμό με τις τεχνικές σύνθεσης της Δύσης, διαμόρφωσαν το ύφος του αφού ο ίδιος αναζητούσε να προσδώσει μέσα από τις μουσικές του δημιουργίες μια ελληνικότητα σε συνδυασμό με τις ευρωπαϊκές επιρροές που κυριαρχούσαν στον πρώτο μισό του 20ού αι. στην Ελλάδα. 

Πρωτογνώρισε τη μουσική με μαθήματα πιάνου στη Σμύρνη, στη Κωνσταντινούπολη και την Αθήνα και συνέχισε στο Konservatorium fur Musik und darstellende Konst της Βιέννης (1901-1906). Σπούδασε μουσική στην γενέτειρά του, την Κωνσταντινούπολη αλλά και στην Αθήνα και στη Βιέννη. Από το 1906 έως το 1910 έζησε στο Χάρκοβο της Ουκρανίας, όπου δίδαξε πιάνο στο Λύκειο Ομπολένσκι και γνώρισε από κοντά τη ρωσική εθνική σχολή.

Το 1908 πραγματοποιεί την πρώτη του εμφάνιση στην Αθήνα ως συνθέτης, σε μια ιστορική συναυλία στο Ωδείο Αθηνών στις 11 Ιουνίου. Το γραμμένο στη δημοτική γλώσσα πρόγραμμα της συναυλίας δημιουργεί αίσθηση και αναγνωρίζεται ως το μανιφέστο της Εθνικής Σχολής. Επηρεασμένος από το κίνημα της ρωσικής μουσικής σχολής είναι υπέρμαχος μιας εθνικής μουσικής «βασισμένης από τη μια μεριά στη μουσική των αγνών μας τραγουδιών μα και στολισμένης από την άλλη με όλα τα τεχνικά μέσα που μας χάρισεν η αδιάκοπη εργασία των προοδευμένων στη μουσική λαών και πρώτα πρώτα των Γερμανών, Γάλλων, Ρώσων και Νορβηγών». Ο Καλομοίρης συνδέθηκε με το κίνημα του δημοτικισμού, καθώς και με μεγάλες πνευματικές προσωπικότητες της εποχής του, όπως ο Κωστής Παλαμάς, ο Άγγελος Σικελιανός και ο Νίκος Καζαντζάκης.
Η μουσική του ενσωματώνει πολλά βαγκνερικά στοιχεία (ατέρμονη μελωδία, εξαγγελτικά μοτίβα), αλλά και τη χρήση κλιμάκων του δημοτικού τραγουδιού, προσαρμοσμένων πάντοτε στο συγκερασμένο ευρωπαϊκό σύστημα. Υπήρξε πολυγραφότατος, συνέθεσε 222 έργα (ορχηστρική μουσική, όπερες, έργα για φωνή και ορχήστρα, κύκλους τραγουδιών και μουσική δωματίου). Εναντιώθηκε στους Επτανήσιους μουσικούς τους οποίους αποκαλούσε περιφρονητικά "Ιταλούς". Σημαντικά έργα του θεωρούνται οι όπερες «Ο Πρωτομάστορας» (1915), αφιερωμένη στο «Πρωτομάστορα της Μεγάλης Ελλάδος» Ελευθέριο Βενιζέλο και το «Δαχτυλίδι της Μάνας» (1917), η «Συμφωνία της Λεβεντιάς» (1929), με την ενσωμάτωση Βυζαντινών Ύμνων και ο κύκλος τραγουδιών «Μαγιοβότανα» (1912-1913) σε ποίηση Κωστή Παλαμά.

Η προσπάθειά του για την κοινωνική αναβάθμιση των Ελλήνων δημιουργών και εκτελεστών τον οδήγησε στην ίδρυση της Ενωσης Ελλήνων Μουσουργών (1931) και της Εδρας Μουσικής στην Ακαδημία Αθηνών που πρώτος αυτός κατέλαβε (1945). Εκτός από το συνθετικό του έργο, σφράγισε με την παρουσία του όλους του τομείς της μουσικής. Έγραψε μουσικοπαιδαγωγικά βιβλία, ίδρυσε το Ελληνικό Ωδείο και στη συνέχεια το Εθνικό Ωδείο, δημιούργησε δικό του μελοδραματικό θίασο ελλείψει κρατικής σκηνής, συνεισέφερε στην ίδρυση της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, έγραψε κριτικές και άρθρα σε εφημερίδες και αγωνίστηκε με σθένος για τα δικαιώματα των μουσικών.  Εφυγε από τη ζωή στις 3 Απριλίου 1962.

Υπέρμαχος της ελληνικής μουσικής έγραψε κάποτε :
"Θυμάμαι, πριν από αρκετά χρόνια στο Ρέθυμνο της Κρήτης είχα την τύχη να ακούσω ένα λαμπρό λαϊκό λυράρη. Ήτανε τελείως ανεπηρέαστος και ανέγγιχτος από της Δυτικής μουσικής τα διδάγματα. Μου ετραγούδησε στις χορδές της λύρας του θαυμάσιες κοντυλιές και μαντινάδες και εδόνησαν την ψυχή μου οι σκοποί και οι ρυθμοί του ηρωϊκού πεντοζάλη και της μεθυστικής σούστας οι εναλλασσόμενοι μελωδικοί θησαυροί. Κάποια στιγμή όμως ο καλός λυράρης θέλησε να μου δείξει και τη δύναμή του σε σκοπούς Ευρωπαϊκού γένους και βάρεσε στις χορδές της λύρας του τον Εθνικό μας ύμνο, καθώς και γνωστό Ιντερμέδιο της Καβαλλαρέας Ρουστικάνας, που θα είχεν ακούσει από καμιά φιλαρμονική ή από τη Στρατιωτική μπάντα των Χανιών. Κατάπληκτος τότε άκουσα το μείζονα τρόπο του Ύμνου και του Ιντερμέτζου να μετατρέπεται από το λαϊκό λυράρη πότε στο λυδικό των Γρηγοριανών ήχων ή τον υπολυδικό της αρχαίας ελληνικής θεωρίας με την κατά ημιτόνιο αυξημένη τετάρτη βαθμίδα και πότε πάλι στο λεγόμενο ανάμικτο μείζονα, το λύδιο και τον υπολύδιο της Βυζαντινής μας μουσικής. Με τον τρόπο αυτόν ο καλός λυράρης είχε προσαρμόσει την τονική από τις ξενότροπες γι' αυτόν συνθέσεις στο δικό του τονικό αίσθημα, αδιαφορώντας αν αυτό αλλοίωνε το καθαυτό άκουσμα της μουσικής που εκτελούσε.
Γιατί δεν υπάρχει αμφιβολία πως στον Ελληνικό λαό ακόμη και σήμερα, όπως και σε μερικούς άλλους λαούς, παραμένει ολοζώντανο το τονικό σύστημα των παλαιών ήχων, που στη Δύση έχει εκτοπιστεί προ πολλού από το σύστημα του μείζονα και του ελάσσονα τρόπου. Το τονικό αυτό αίσθημα ενώνει μέσα στο πέρασμα του χρόνου, σε μιαν αόρατη χρυσή μουσική αλυσίδα, τον Ελληνικό λαό, όχι μόνο με την εκκλησιαστική του Βυζαντινή παράδοση, αλλά ακόμη και με τη θεωρία της αρχαίας ελληνικής μουσικής, που η πράξις της δυστυχώς μας είναι σχεδόν απρόσιτη. Εξάλλου το τονικό αυτό αίσθημα του Ελληνικού λαού συγγενεύει λίγο ή πολύ και με την Ανατολική, την Αραβική, τη Σλαυϊκή, ακόμα και τη Σκανδιναυϊκή αλλά και την Ινδική μουσική.

Την αυτοβιογραφία του θα την βρούμε στο Μανώλης Καλομοίρης: «Η ζωή μου και η τέχνη μου – Απομνημονεύματα 1883-1908» (εκδόσεις «Νεφέλη»).Περισσότερες πληροφορίες μπορεί να βρει κανείς στο www.kalomiris.org

    Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010

    "Δεν υπάρχει σάλιο" άρα δεν χαρίζουμε ούτε ένα ευρώ!!

    Τελευταία όλοι γνωρίζουμε πως το εισόδημά μας καταρρακώνεται και απαξιώνεται μέρα με τη μέρα. Θες η αυξημένη και παράλογη φοροεισπρακτική πολιτική της κυβέρνησης που διαλαλεί καθημερινά πως  "δεν υπάρχει σάλιο",  θες η ολοένα και περισσότερο διογκούμενη ακρίβεια, το εισόδημά μας εξανεμίζεται.

    Μια λοιπόν και δεν υπάρχει σάλιο ας πάψουμε να "χαρίζουμε" απλόχερα στο ελληνικό δημόσιο κονδύλια των οποίων οι χρεώσεις είναι αδικαιολόγητες. Ας διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας σαν πολίτες και σαν καταναλωτές, σε ατομική βάση, ας μη περιμένουμε να το κάνει κάποιος άλλος για εμάς.

    ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ 1 : Εδώ και 1 τουλάχιστον χρόνο αντιμετώπιζα προβλήματα με τον ΟΤΕ. Υπήρξαν ημέρες (έως και 10 συνεχόμενες που δεν είχα είτε τηλέφωνο, είτε διαδίκτυο). Το διαδίκτυο μεταξύ άλλων το χρησιμοποιώ και για τη δουλειά μου, δεν είναι μόνο για χόμπυ. Κάθε λοιπόν διακοπή μου στοίχιζε αρκετά χρήματα και ταλαιπωρία. Είδα και απόειδα μέχρι που ένας φίλος (καλή του ώρα) με ενημέρωσε για το δικαίωμά μου να διεκδικήσω αποζημίωση από τον ΟΤΕ. Ετσι έπραξα λοιπόν, και απαίτησα την επιστροφή των παγίων τελών για ολόκληρο το παρελθόν διάστημα που κατέβαλλα τέλη για μια υπηρεσία που δεν μου την παρείχε ο ΟΤΕ.  Ομολογουμένως ο ΟΤΕ μου επέστρεψε ένα σημαντικό κονδύλι αφού είναι συμβατική του υποχρέωση να το κάνει. Οποτε έχετε λοιπόν προβλήματα με τη τηλεφωνική γραμμή ή το internet διεκδικείστε πίσω την αναλογία των παγίων τελών.

    ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ 2 : Ενας φίλος αγόρασε καινούργιο αυτοκίνητο πρόσφατα. Εδώ και χρόνια είθισται όταν αγοράζεις αυτοκίνητο να καταβάλλεις τέλη κυκλοφορίας για ολόκληρη τη χρονιά ακόμη και αν πραγματοποίησες την αγορά στις 30.12!!!! Γιατί???? Γιατί έτσι επιβάλλει το ελληνικό δημόσιο.  Κανονικά θα έπρεπε να πληρώνουμε τέλη κυκλοφορίας για όσο διάστημα κατέχουμε το αυτοκίνητο. Θέλουμε αλλαγή στη ζωή μας? ΟΚ Δεν θα αλλάξει όμως η ζωή μόνο των πολιτών. Οφείλει να αλλάξει τις παρωχημένες πρακτικές του και το Ελληνικό Δημόσιο και να πάψει να επιβάλλει χαράτσια που δεν τα δικαιούται. Ο φίλος μου  ζήτησε συμβουλή δικηγόρου για να δει  με ποιόν τρόπο μπορεί να διεκδικήσει τη καταβολή τελών  μόνο για όσο χρονικό διάστημα έχει στη κατοχή του το αυτοκίνητο  και όχι  και για όσες μέρες δεν είχε στη κατοχή του το αυτοκίνητο. Δεν είναι δυνατόν ο πολίτης να "χαρίζει" από το υστέρημά του κονδύλια που δεν τα δικαιούται το Ελληνικό Δημόσιο.

    ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ 3 : Μια φίλη διατηρεί εξαγωγική επιχείρηση. Τον τελευταίο χρόνο  λόγω της κρίσης δύσκολα τα βγάζει πέρα. Η δουλειά της έχει πέσει κατακόρυφα και δύσκολα τα φέρνει βόλτα με τα δάνεια που έχει πάρει. Ετοιμάζεται να στραφεί εναντίον του Ελληνικού Δημοσίου. Γιατί? Γιατί σε κάθε δανειακή σύμβαση (καταναλωτικά, επιχειρηματικά και στεγαστικά) που υπογράφουν οι επιχειρήσεις αλλά και οι πολίτες καταβάλλεται μια ποσοστιαία επιβάρυνση (εισφορά του Ν.128/75 ονομάζεται). Σκοπός της εισφοράς κάποτε ήταν η επιδότηση των ελληνικών εξαγωγών προκειμένου να γίνουν ανταγωνιστικές. Σήμερα αν και ο σκοπός αυτός δεν υφίσταται πλέον (λόγω Ευρωπαϊκής Ενωσης που απαγορεύει την επιδότηση εξαγωγών) η παρακράτηση αυτή του 0,60% στα καταναλωτικά και επιχειρησιακά δάνεια και του 0.12% στα στεγαστικά στην ουσία είναι παράνομη!!!! Τα ποσά που εισπράττονται δηλώνονται ως "έκτακτα έσοδα" (δεν εγγράφονται δηλαδή στον προϋπολογισμό!!! ) Που πάνε ??? Σίγουρα πάντως όχι για επιδοτήσεις των εξαγωγών. Η φίλη βρίσκεται σε διαπραγμάτευση με άλλους εξαγωγείς προκειμένουν να κινηθούν και να απαιτήσουν τη κατάργηση  αυτού του χαρατσιού του οποίου η επιβολή είναι έκνομη. Αν και  κατά καιρούς έχουν γίνει επερωτήσεις στη Βουλή για το συγκεκριμένο θέμα, το χαράτσι εξακολουθεί να ζει και να βασιλεύει. και τίποτα δεν δείχνει να κινείται προς την κατάργησή του.  Σε χαλεπούς καιρούς όμως και όταν σου τσακίζουν το δικό σου εισόδημα δεν μπορεί να μένεις άπραγος. Καθένας μας θα πρέπει να διεκδικεί ό,τι του ανήκει.. 

    Ας αντιδράσουμε σε ατομικό επίπεδο στις καθημερινές αδικίες. Χρειάζεται κάθε πολίτης να αντιδρά στις μεγάλες και μικρές καθημερινές αδικίες που μας καταληστεύουν το εισόδημα, ακόμη και στη περίπτωση που ληστής είναι το ίδιο το ελληνικό δημόσιο.  Ας περιφρουρήσουμε το πολύτιμο εισόδημά μας αφού "δεν υπάρχει σάλιο" και ας απαιτήσουμε να πληρώνουμε στο ελληνικό δημόσιο ό,τι μας αναλογεί και όχι "ειδικούς φόρους" αμφιβόλων διαδρομών. 

    Δεν αμφισβητώ τον αγώνα που γίνεται στους δρόμους, όμως αναρωτιέμαι γιατί δεν αντιδρούμε με την ατομική μας στάση σε αυτά τα μικρά και καθημερινά που είναι τόσα πολλά και τόσο καθημερινά???   Αν δεν διορθώσουμε το μικρό μας περίγυρο, τότε πως μπορούμε να λύσουμε τα πιο μεγάλα θέματα?

    Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010

    Να προστατευτούν οι εργαζόμενοι στην Ατλάντικ

    Τους τελευταίους μήνες η αλήθεια είναι πως έχω γονατίσει από τις επαγγελματικές υποχρεώσεις με αποτέλεσμα να μην μου μένει καθόλου χρόνος για να ενημερώσω το blog, αν και συμβαίνουν τόσα πολλά γύρω μας και είναι τόσα πολλά  αυτά που θάθελα να γράψω.

    Θα ξεκινήσω από το πρόβλημα της κολλητής μου η οποία εδώ και κάμποσα χρόνια εργάζεται στην εταιρεία Ατλαντικ με 4ωρη απασχόληση και αλλοπρόσαλλα ωράρια ενώ εδώ και 3 μήνες παραμένει απλήρωτη μαζί με άλλους 3-3500 υπαλλήλους. Το ωράριο εργασίας, όπως σε όλα τα σούπερ μάρκετ, μεταβάλλεται  διαρκώς, αναλόγως των συμφερόντων της εταιρείας. Ο εργαζόμενος είναι  σχεδόν αδύνατο να έχει προσωπική ζωή και να την προγραμματίζει, αφού δεν γνωρίζει τι βάρδια θα  τον βάλουν να κάνει.

    Η εταιρεία Ατλάντικ, έκανε αίτηση να υπαχθεί στο άρθρο του Ν.3588/07, τον Νόμο που τελευταία "φοριέται" πολύ. Πρόκειται για έναν Νόμο που σώζει τις επιχειρήσεις από την υποχρέωση καταβολής των οφειλών  τους σε  προμηθευτές και εργαζόμενους ενώ αυτούς τους αφήνει να καταρρεύσουν οικονομικά. Ε'ιναι λοιπόν ανόητες οι επιχειρήσεις? Αφού προστατεύονται νομικά φεσώνουν την αγορά  και αποχωρούν.  "Μα η κρίση" θα πει κανείς....Μια επιχείρηση που έχει χτυπηθεί από τη κρίση, θεωρώ πως είναι συντηρητική και δεν ανοίγει νέα καταστήματα  (η Ατλάντικ άνοιξε 2 νέα καταστήματα μέσα στο 2010-για ποιά κρίση μιλάμε?).  

    Τι σκοπεύει να κάνει η πολιτεία για αυτούς τους εργαζόμενους????

    Που είναι οι διακηρύξεις για την  επιδότηση θέσεων εργασίας? Είναι δυνατόν για τους πάσης φύσεως δημόσιους λειτουργούς που καταργούνται οι υπηρεσίες τους να δημιουργούνται "εικονικές" θέσεις εργασίας (όπως π.χ. οδηγοί σε υπηρεσία που δεν υπάρχει όχημα!!!!!!!) και από την άλλη οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα να μένουν τελείως απροστάτευτοι και να μην τους στηρίζει η πολιτεία..??????.

    (Διαβάστε εδώ την έκκληση που απευθύνουν οι εργαζόμενοι της Ατλάντικ)