ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2009

Το δώρο του φτερωτού επισκέπτη....


Φτερωτέ μου επισκέπτη,
Γνωρίζω πως τις σκέψεις που καταγράφω στο ιστολόγιό μου εσύ δεν μπορείς να τις διαβάσεις αφού ούτε blogger είσαι ούτε ξέρεις να διαβάζεις την ανθρώπινη γραφή. Ομως ένοιωσα την ανάγκη να σου εκμυστηρευτώ κάποια πράγματα.
Ενα από τα πλάσματα της φύσης είσαι, καθημερινός επισκέπτης στο μπαλκόνι μου.
Αντιλήφθηκα την παρουσία σου πριν από 2 χρόνια περίπου όταν στάθηκες εκεί που στέκεσαι τώρα και μου χάρισες για πρώτη φορά το όμορφο τραγούδι σου. Παραξενεύτηκα γιατί φωνές σαν και τη δική σου δεν ακούγονται συχνά εδώ στην πολύβοη Αθήνα. Βγήκα να σε ευχαριστήσω μα έφυγες, δεν στάθηκες, δεν είσαι εσύ μαθημένος στην ανθρώπινη παρουσία. Εσύ βλέπεις ζεις ελεύθερος στα δάση, αυτά τα δάση που λιγοστεύουν όσο περνά ο καιρός επειδή εμείς οι άνθρωποι δεν τα προστατεύουμε.
Μετά γίνατε τέσσερεις κι ήρθες κουβαλώντας ολάκερη την κοτσυφο-οικογένεια. Κι αντί να χαρώ που απόκτησες οικογένεια εγώ θύμωσα.....Ακόμη θυμάμαι το μπάχαλο που δημιουργήσατε στη βεράντα μου....Αδυνατούσα να καταλάβω τι στο καλό ψάχνατε να βρείτε σε εκείνες τις γλάστρες και πετάγατε όλα τα χώματα έξω. Και δεν είναι μονάχα αυτό.... καθημερινά καιροφυλακτούσατε... με το που σκούπιζα το μπαλκόνι κι έκλεινα τη μπαλκονόπορτα πίσω μου, εσείς προσγειωνόσασταν σαν τα μαχητικά αεροπλάνα και αρχίζατε να παίζετε έναν ιδιόρρυθμο "χωματοπόλεμο"....Και τότε θύμωνα μαζί σας....και παίζαμε κυνηγητό....εσείς παραμονεύατε να δείτε πότε θα φύγω από το μπαλκόνι για να δράσετε και να το κάνετε μαντάρα κι εγώ παρακολουθούσα μέσα από το τζάμι να δω πότε θα έρθετε....για να σας κυνηγήσω και να σας εξηγήσω πως είστε ανεπιθύμητοι....μάλιστα αν είχα τρόπο επικοινωνίας ήθελα να σας πω να αλλάξετε μπαλκόνι, να μην είναι το δικό μου αυτό που θα αναστατώσετε.....Μα εσείς χαμπάρι δεν παίρνατε....με το που έφευγα.....τη δουλειά σας....χώματα, φύλλα σκορπισμένα παντού....λες και τόχατε βάλει πείσμα...Κι εγώ ολημερίς με μια σκούπα στο χέρι να μουρμουράω.... Ενοιωθα πως η γνωριμία με έναν κότσυφα με ανασκαφικές ανησυχίες δεν είναι ότι καλύτερο μπορεί να προκύψει στη ζωή κάποιου.
Κι ήρθε εκείνη η καλοκαιρινή ημέρα το 2007 που ξέσπασε πυρκαγιά στο κοντινό αλσύλλιο....λυσσομανούσε ο αγέρας......οι φλόγες πλησίαζαν το σπίτι μου, άρχισα να σκέφτομαι το μοιραίο....και τότε μέσα στον τρόμο που νοιώθει κανείς όταν απειλείται...
.....είναι παράξενο....
η σκέψη μου ταξίδεψε σε σένα....ανησύχησα.....αναρωτήθηκα αν γλυτώσατε από την πυρκαγιά εσύ και η τετραμελής οικογένειά σου, αν το δικό σου σπιτικό (η φωλιά) γλύτωσε από τη φωτιά....Παράξενες σκέψεις θα μου πεις....
Η φωτιά σβήστηκε μα εσύ έκανες μέρες να φανείς.....κι ένοιωσα τύψεις....τύψεις για όσα σου έσερνα όλο αυτό το διάστημα.....
....Φοβήθηκα πως σε έχασα για πάντα...
Τι κι αν έπαιζες με τα χώματα και λέρωνες το μπαλκόνι????
Τι κι αν ένοιωθα πως με παρακολουθούσες για να κάνεις τις σκανταλιές σου με το που θα γύριζα την πλάτη????
Το τραγούδι που μου χάριζες σκαρφαλωμένος στο κάγκελο χωρίς να ζητάς ανταλλάγματα δεν το σκεφτόμουν????
Την τιμή που μου έκανες να με επισκέπτεσαι καθημερινά εσύ και η κοτσυφοοικογένειά σου δεν την εκτιμούσα????
Τις κινήσεις που έκανες με χορογραφική ακρίβεια κι ήταν χάρμα οφθαλμών δεν την σκεφτόμουν????
Κι ήταν τότε που άρχισα να σε αποζητώ, μα δεν ήξερα που να σε βρω...Κι όσο περνούσαν οι ημέρες με κυρίευε μια θλίψη.....Μέχρι που.....μέχρι που μια μέρα ξαναείδα την βεράντα να είναι μαντάρα, με χώματα σκορπισμένα εδώ και εκεί και μαδημένα φύλλα να έχουν τρυπώσει παντού.....και χάρηκα(?), δεν ξέρεις πόσο χάρηκα.....κατάλαβα πως ήσουν εσύ...σώος....
Κι από τότε έμαθα να αφήνω τα χώματα σκόρπια...δεν με ενδιέφερε πια....μου αρκούσε να ακούω το κελάηδημά σου. Ποιός νοιάζεται για τα χώματα????
Καθημερινά πλέον άρχισα να γεμίζω μια κούπα με νερό και να την αφήνω στο ίδιο σημείο. Ηθελα με αυτόν τον τρόπο να σε κάνω να με επισκέπτεσαι καθημερινά....Κάθε φορά που τοποθετούσα την κούπα με το νερό στο γνώριμο σημείο, έμπαινα μέσα και με κολλημένο το πρόσωπο στο τζάμι περίμενα να φανείς....
Καμιά φορά θόλωνε το τζάμι από τα χνώτα και τα σφούγγιζα μην τύχει κι έρθεις και δεν προλάβω να σε δω....
Δεν με άφηνες να σε πλησιάσω...
Τρόμαζες φαίνεται κι έφευγες μόλις αντιλαμβανόσουν την ανθρώπινη παρουσία.
Δεν έχεις άδικο, τόσα και τόσα σου έσερνα κάθε φορά....Κατάλαβες όμως πως κάποτε άλλαξα....από τότε δεν περνά μέρα που να μην με επισκεφτείς. Καταλαβαίνω τώρα πια το κελάηδημά σου άλλοτε χαρούμενο, άλλοτε θλιμμένο. Καμιά φορά το νοιώθω να ακούγεται παραπονιάρικο και τότε καταλαβαίνω πως είναι από τις φορές που έρχεσαι και βρίσκεις το κουπάκι στεγνό, χωρίς νερό επειδή ξεχάστηκα να το γεμίσω. Και τότε τραγουδάς άλλες μουσικές βγάζεις άλλους ήχους παραπονιάρικους......και τότε θυμώνω μα όχι πια μαζί σου...θυμώνω με την δική μου παράλειψη.....επειδή σε ξέχασα...επειδή δεν σε νοιάστηκα....
Κι άμα γεμίσει το κουπάκι με νερό αρχίζεις πάλι να τραγουδάς το γνώριμο σκοπό σου, με εκείνη την υπέροχη φωνή που μοναχά τα κοτσύφια διαθέτουν.....

Μα σήμερα μου χάρισες το ομορφότερο δώρο....
Σήμερα με άφησες να σε φωτογραφίσω.....το ξέρω πως με αντιλήφθηκες....δεν είσαι χαζός....κοντοστάθηκες.....με έμαθες πια 2 χρόνια πέρασαν....κατάλαβες πως όπως θα έλεγε ο "μικρός πρίγκηπας" με έχεις ημερώσει.....
Παραφράζοντας τα λόγια του μικρού πρίγκηπα είναι σαν να μου λες
"....θα είσαι παντοτινά φίλη μου....θα σου έρχεται η όρεξη να γελάς μαζί μου....
και θα ανοίγεις το παράθυρό σου έτσι για κέφι.....
και οι φίλοι σου θα απορούν που θα σε βλέπουν να με κοιτάς.....
κι εσύ θα τους λες...
-Ναι τα κοτσύφια πάντα με κάνουν να γελώ
...και θα σε παίρνουν για τρελλή....απλά επειδή δεν θα καταλαβαίνουν τι πάει να πει να κάνεις φίλους που σε ημερώνουν....
Να σε ημερώνουν σημαίνει να δημιουργείς δεσμούς
Για μένα δεν είσαι παρά ένας άνθρωπος όμοιος με εκατό χιλιάδες ανθρώπους και δεν σε έχω ανάγκη.....Μήτε κι εσύ με έχεις ανάγκη...Για σένα δεν είμαι παρά ένας κότσυφας όμοιος με εκατό χιλιάδες κότσυφες....
Αν όμως με ημερώσεις, ο ένας θα έχει ανάγκη τον άλλον...
Για μένα εσύ θα εἰσαι μοναδική στον κόσμο.
Για σένα θα είμαι μοναδικός στον κόσμο....."
Εκλεισα το τζάμι....Εξακολουθώ να σε κοιτάζω....
Συγχώρεσέ με που δεν είχα προσέξει πόσο όμορφος είσαι...
Τοποθετώ την μοναδική φωτογραφία που μου χάρισες σε μια κορνίζα.
Την στολίζω δίπλα στον υπολογιστή και την κοιτάζω τρυφερά.....
Μπορεί να είναι η συγκίνηση που χάρισες στην ψυχή μου και με κάνει να σε βλέπω τόσο όμορφο....
Μπορεί να είναι που με βοήθησες να αντιληφθώ πως υπάρχουν τόσο πολλές μικρές ομορφιές γύρω μας και όμως σπάνια στρέφουμε το βλέμμα για να τις δούμε.....
Μπορεί να είναι που με βοήθησες να διακρίνω τις σημαντικές από τις ασήμαντες στιγμές της ζωής μας...
Μπορεί να είναι όλα μαζί....
Δεν ξέρω.....
Φτερωτέ μου επισκέπτη, σε ευχαριστώ για το όμορφο δώρο που μου χάρισες.
.....Είσαι ό,τι πολυτιμότερο έχω στον κόσμο....

Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009

Μια "αλλοιώτικη" εκδήλωση κοπής πίτας αφιερωμένη στον Ηλία Μαμαλάκη (από την Αδελφότητα των απανταχού Ολυμπιτών Καρπάθου η Δήμητρα)


Μια "αλλοιώτικη" εκδήλωση κοπής Πρωτοχρονιάτικης πίτας πλούσιας σε δρώμενα μας επιφύλαξε το περασμένο Σαββατόβραδυ η Αδελφότητα των απανταχού Ολυμπιτών Καρπάθου "Η ΔΗΜΗΤΡΑ". Η βραδυά μεταξύ άλλων περιλάμβανε την παράδοση τιμητικής πλακέτας στον κ. Ηλία Μαμαλάκη επειδή αφιέρωσε 2 ομορφότατα επεισόδια της γνωστής σειράς "Μπουκιά και συχώριο" στις γαστρονομικές λιχουδιές της Ολύμπου Καρπάθου προβάλλοντας συνάμα τα ήθη και τα έθιμα του χωριού αλλά και τις φυσικές ομορφιές του.




Ο κ. Μαμαλάκης δήλωσε εντυπωσιασμένος από την Ολυμπο που δεν είχε ξαναεπισκεφτεί. Μία μικρούλα Ολυμπίτισα ντυμένη με την παραδοσιακή φορεσιά τον πλησίασε και του απήγγειλε μία μαντινάδα.

Στην εκδήλωση μεταξύ άλλων παρευρέθηκε η κ. Εφη Λεντάκη (σύζυγος του εκλιπόντος Αντρέα Λεντάκη - Ολυμπίτικης καταγωγής από τον πατέρα του-). Η κ. Εφη Λεντάκη με την ιδιότητα της Προέδρου του Ιδρύματος Αντρέας Λεντάκης αναφέρθηκε στο πολυσχιδές έργο του συζύγου της

(σχετικές πληροφορίες για το έργο του Λεντάκη βρίσκετε εδώ)

υπενθυμίζοντας πως το πνεύμα του συνεχίζεται μέσα από τις δραστηριότητες του Ιδρύματος που φέρει το όνομά του

(περισσότερες πληροφορίες για το Ιδρυμα Λεντάκη μπορείτε να βρείτε εδώ).

Να υπενθυμίσω πως ο Αντρέας Λεντάκης είχε διατελέσει δήμαρχος

του Δήμου Υμηττού (1978-1988)


Στη συνέχεια με τη βοήθεια ειδικής διερμηνέως απηύθυνε φιλικό χαιρετισμό στην αδελφότητα η εκπρόσωπος ενός Συλλόγου κωφαλάλων. Μετά από πολλές ομιλίες και αφού προσφέρθηκαν στους παρευρισκομένους τα παραδοσιακά Ολυμπίτικα εδέσματα η βραδυά συνεχίστηκε με γλέντι. Το τελετουργικό του Ολυμπίτικου γλεντιού επιβάλλει να ξεκινούν οι αυτοσχέδιες μαντινάδες ευχαριστώντας όσους βοήθησαν στην επιτυχή προετοιμασία της βραδυάς. Οι αυτοσχέδιες μαντινάδες στη συνέχεια εξήραν τη συμβολή του κ. Μαμαλάκη η εκπομπή του οποίου πρόβαλλε τις τοπικές συνήθειες και παραδόσεις και είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση του αριθμού των επισκεπτών στην Ολυμπο το καλοκαίρι του 2008. Ο κ. Μαμαλάκης ευχαρίστησε θερμά για την φιλοξενία και την εξαιρετική συνεργασία τους κατοίκους της Ολύμπου, καθώς και για την τιμή που του έκαναν να τον δεχτούν στα σπίτια τους και έδωσε ευχές για υγεία και καλή χρονιά.



Το γλέντι αρχίνησε με τους μεγαλύτερους σε ηλικία οργανοπαίκτες
κ. Μιχάλη Ζωγραφίδη και κ. Γιάννη Τσαμπανάκη

οι οποίοι στη συνέχεια παρέδωσαν τα σκήπτρα στους νεότερους οργανοπαίκτες


.....Γιώργο Ζωγραφίδη και .......



(συγχωρέστε με μα λησμόνησα το όνομα του παραπάνω λυριστή).

Το γλέντι φουντωνε σιγά σιγά καθώς άρχισαν να καταφτάνουν τα πρώτα κεράσματα στους οργανοπαίκτες...


.....ώσπου ξεκίνησε δειλά-δειλά ο χορός με πρωτοστάτες τους μεγαλύτερους...

....τους μικρότερους.....


....αλλά και τους πολύ μικρούληδες.....

...αποδεικνύοντας πως η αγάπη και η συνεργασία ανάμεσα στις γενιές είναι το μοναδικό μέσον για την επίτευξη κοινών στόχων.
Είναι αλήθεια παράξενο πως μια εκδήλωση μπορεί ταυτόχρονα να επιτελέσει ρόλο ενωτικό ανάμεσα σε μεγάλους και μικρούς, να στηρίξει την συνέχιση του πολιτισμού ενός τόπου και συγχρόνως να αποδώσει τιμές σε ανθρώπους (όπως ο κ. Ηλίας Μαμαλάκης) που με εργαλείο την τηλεόραση προβάλλουν τις γαστρονομικές συνήθειες ενός ακριτικού χωριού. Μέσα σε όλα αυτά εντάχθηκε και η μνημόνευση ενός σπουδαίου ανθρώπου (του κ. Αντρέα Λεντάκη) που προήγαγε τον πολιτισμό μα δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας .
Και όλα αυτά στα πλαίσια μιας συνηθισμένης (κατά τα άλλα) τελετής κοπής της Πρωτοχρονιάτικης πίτας.
Ξημέρωνε.....το γλέντι ανέβαινε, οι αυτοσχέδιοι διάλογοι καλά κρατούσαν, ο χορός είχε αρχίσει να φουντώνει, μα το ταξίδι της επιστροφής ήταν μεγάλο. Η Καλλικατζαρελένη και το dyosmaraki είχαν έρθει (όπως συνήθως) στα κέφια τους, αλλά της Μελένιας τα βλέφαρα είχαν βαρύνει και γκρίνιαζε να φύγουμε. Μη μπορώντας να φέρουμε αντιρρήσεις-βλέπετε η Μελένια είναι η οδηγός μας - κινήσαμε για το μακρυνό μας ταξίδι (από την Αμφιάλη στον Βύρωνα) ανταλλάσσοντας υποσχέσεις πως του χρόνου-την υγειά μας νάχουμε- θα προσπαθήσουμε να ξανάρθουμε στην εκδήλωση της κοπής πίτας της Αδελφότητας των απανταχού Ολυμπιτών Καρπάθου
"η Δήμητρα".
Ευχηθήκαμε στους φίλους Ολυμπίτες να διαφυλάξουν τα μοναδικά για την εποχή μας έθιμά τους και τις παραδόσεις τους και τους καληνυχτίσαμε....
ΥΓ. Λόγω μιας απρόβλεπτης δυσκολίας στην προγραμματισμένη για αύριο το βράδυ μουσικοχορευτική εκδήλωση (στις εγκαταστάσεις της Δόρας Στράτου στην Πλάκα) που σας είχα ενημερώσει πως θα ήταν αφιερωμένη στα μουσικοχορευτικά δρώμενα της Ολύμπου δεν θα μπορέσει να παραβρεθεί το χορευτικό του Συλλόγου. Ετσι η βραδυά θα πραγματοποιηθεί αλλά στη θέση των μουσικοχορευτικών δρώμενων θα παρουσιαστεί ένα Ολυμπίτικο παραμύθι.

Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2009

Στης ακρίβειας τον καιρό οι τιμές των τροφίμων αυξάνονται αλλά οι ποσότητες στις συσκευασίες μειώνονται....!!!!

Οι διαρκείς αυξήσεις στις τιμές των προϊόντων τα τελευταία χρόνια είναι γνωστό πως έχουν οδηγήσει στην δραματική συρρίκνωση του εισοδήματος των νοικοκυριών. Πριν από κάποιους μήνες τα ΜΜΕ πρόβαλλαν έντονα τις διαπραγματεύσεις ανάμεσα σε κυβερνητικούς παράγοντες και εκείνες τις εταιρείες οι οποίες εμπορεύονται το μεγαλύτερο ποσοστό των προϊόντων (τροφίμων) που κυκλοφορούν στον τόπο μας. Σκοπός ήταν ο περιορισμός των παράλογων αυξήσεων στις τιμές των προϊόντων. Σύμφωνα με τις εξαγγελίες κυβερνητικών παραγόντων οι τιμές των προϊόντων θα περέμεναν σταθερές κάτι το οποίο όλοι γνωρίζουμε πως δεν επιτεύχθηκε αφού στον τελικό καταναλωτή τα προϊόντα φτάνουν με αυξημένες τιμές.
Οι έλεγχοι περιορίζονται στον έλεγχο των τιμών των προϊόντων.
Τι γίνεται όμως με τις ποσότητες των συσκευασιών????
Τις ελέγχει κανείς????
Επιστρέφοντας μια μέρα από το Super Market άδειασα όπως συνηθίζω κάθε φορά τον καφέ φίλτρου από την χάρτινη συσκευασία του σε ένα τενεκεδένιο κουτάκι που χρησιμοποιώ εδώ και χρόνια για αυτό το σκοπό. Κάθε φορά το τενεκεδένιο κουτί γέμιζε και μάλιστα μικρή ποσότητα περίσσευε στην χάρτινη συσκευασία. Εκείνη την ημέρα όχι μόνο δεν περίσσεψε ποσότητα αλλά το τενεκεδένιο κουτάκι δεν γέμισε μέχρι το χείλος του, έμενε και κάποιο κενό!!! Προς στιγμήν παραξενεύτηκα μα δεν έδωσα σημασία αν και την ίδια μάρκα καφέ την αγοράζω χρόνια και ήμουν βέβαιη πως η ποσότητα αυτή τη φορά ήταν μειωμένη. Την ίδια στιγμή τοποθετώντας στο ντουλάπι τα υπόλοιπα τρόφιμα παρατήρησα το ίδιο με τα Κρητικά παξιμάδια τα οποία αγοράζω εδώ και χρόνια. Κάποτε η ποσότητα που περιλαμβανόταν στη συγκεκριμένη συσκευασία θυμάμαι πως κυμαινόταν γύρω στο 1 kg. Ανέτρεξα στην σχετική ένδειξη της συσκευασίας και διαπίστωσα πως η ποσότητα είχε μειωθεί στα 780-800 gr!!!!

Μέχρι εκείνη τη στιγμή ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μου η σκέψη να παρακολουθήσω τις ποσότητες των προϊόντων που αγοράζω εδώ και χρόνια αφού πίστευα πως οι συσκευασίες είναι τυποποιημένες. Μάλλον γελάστηκα.....
Ολοι μας λίγο-πολύ μουρμουράμε για την ακρίβεια στις τιμές. Κανείς μας όμως πιστεύω δεν μπαίνει στη διαδικασία να παρακολουθήσει τις ποσότητες που περιλαμβάνονται σε κάθε συσκευασία. Οι εταιρείες καθώς φαίνεται αρχίζουν να μειώνουν στα μουλωχτά τις ποσότητες διατηρώντας (αν όχι αυξάνοντας) τις ήδη τσιμπημένες τιμές των προϊόντων τους.
Για του λόγου το αληθές παραθέτω μερικά (από τα πολλά παραδείγματα) τροφίμων των οποίων παρατήρησα πως η ποσότητα στις συσκευασίες βαίνει μειούμενη ενώ οι τιμές αυξάνονται :
- Οι αγαπημένες μου σοκοφρέτες τείνουν να εξομειωθούν με τα σοκοφρετάκια.
(Κάποτε περιείχαν 50 gr - τώρα έχουν συρρικνωθεί στα 38 gr)


Η μουστάρδα προσφερόταν σε ποτηράκι του κρασιού.

Τώρα προσφέρεται σε ποτηράκι του ούζου.


Μήπως αύριο να περιμένουμε να πωλείται σε συσκευασία ποτηριού-σφηνάκι?????

Τα παραδείγματα είναι τυχαία και δεν είναι τα μόνα. Φίλοι στους οποίους έθιξα το θέμα (για να επιβεβαιώσω τις διαπιστώσεις μου) μου είπαν πως και εκείνοι παρατήρησαν πως αυτό συμβαίνει σε μεγάλο αριθμό προϊόντων (μου ανέφεραν παραδείγματα από τις συσκευασίες που περιέχουν χυμούς φρούτων).

Μοιράζομαι μαζί σας αυτές τις διαπιστώσεις με σκοπό να ευαισθητοποιηθούμε και να αφυπνιστούμε όλοι. Ας αρχίσουμε να ελέγχουμε εκτός από τις τιμές των προϊόντων που αγοράζουμε και τις ποσότητες των τροφίμων που περιλαμβάνονται στις συσκευασίες. Προτείνω σε όσες περιπτώσεις διαπιστώνουμε ύπουλες αυξήσεις τιμών (δηλαδή με παράλληλη μείωση της ποσότητας των τροφίμων στις συσκευασίας) να παύουμε να αγοράζουμε τα συγκεκριμένα προϊόντα όποια και αν είναι αυτά .

Φυσικά δεν μπορώ να επιβάλλω τη γνώμη μου σε κανέναν αλλά οι φίλοι μου και εγώ αυτό αποφασίσαμε να κάνουμε από εδώ και μπρος επειδή πιστεύουμε πως....

...η ευαισθητοποίηση και η αντίδραση απέναντι στην ακρίβεια ξεκινά πρώτιστα από εμάς τους ίδιους και τις επιλογές που κάνουμε στην διαχείρηση της δικής μας της καθημερινότητας....

Καλή εβδομάδα εύχομαι

Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2009

Προτάσεις : "Χορεύω", χορεύουμε....και παραμένουμε εδώ αφού περίοδος spam is over...




Επειδή σιώπησα για λίγες ημέρες νομίσατε πως γλυτώσατε από τη φλυαρία μου ε?
Χάσατε!!!! (Αστειεύομαι φυσικά)
Αγαπημένοι μου φίλοι, όπως σας είχα πληροφορήσει η google είχε χαρακτηρίσει το blog dyosmaraki ως spam.
Οπως και να το κάνουμε σε προδιαθέτει αρνητικά να βλέπεις την ένδειξη
"το blog σας κρίθηκε ανεπιθύμητο"
κάθε φορά που μπαίνεις στο blog που έχεις φτιάξει με αγάπη και μεράκι και μάλιστα να στην μοστράρουν με κόκκινα γράμματα.
Νοιώθεις κάπως βρε αδελφέ....
Σαν στιγματισμένος, σαν να σε βάζουν τιμωρία να στέκεσαι όρθιος στο ένα πόδι και να περιμένεις να σου δώσουν εντολή :
"Τώρα μένεις η τώρα μετακομίζεις".
Για να μην πω για τα συναισθήματα που σου δημιουργεί η φράση
"αν δεν κάνετε λεκτική επαλήθευση σε 20 ημέρες το blog σας θα διαγραφεί!!!!!"
Και ας έχεις κάνει εσύ 5-6 φορές τη λεκτική επαλήθευση που σου ζητούν και αυτή να ξαναεμφανίζεται μετά από μερικές ημέρες και εσύ να αναρωτιέσαι τι στο καλό συμβαίνει και να λες ανάθεμα κι αν μπορώ να καταλάβω πως λειτουργούν αυτά τα robot!!!!! Και να είσαι στο τσακ να φτιάξεις τις βαλιτσούλες σου για άλλες γειτονιές.....αφού οι φίλοι σου σου λένε
"Ελα μωρέ πως κάνεις έτσι?
Ως γνωστόν υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια!!!!
Ακόμα δεν μετακόμισες????"
Τότε τι κάνεις?
Κάνεις υπομονή και περιμένεις ή μετακομίζεις σε άλλες γειτονιές????
Και καλά όλα τα άλλα, αμ αυτός ο περιορισμός που σου βάζουν....
"Μέχρι να γίνει έλεγχος από τη google δεν επιτρέπονται νέες αναρτήσεις"!!!!
Κάτσε ρε φίλε, δηλαδή αν θέλω να γράψω για τα Χριστούγεννα θα περιμένω μέχρι το Πάσχα για να γράψω επειδή μου έχεις βάλει περιορισμούς????
(Εγώ πάντως έγραψα για τα Χριστούγεννα παρά τον περιορισμό....)
Πόσος καιρός δηλαδή χρειάζεται για να γίνει ο έλεγχος?????
Και προ παντός δεν σκέφτεσαι πόσο καταπιεστικό είναι για ένα (κατά γενική ομολογία φλύαρο blog) να παραμείνει σιωπηρό για περίπου 21 ολόκληρες ημέρες????
Αφού δεν έχω συμπεριλάβει διαφημίσεις στο blog απορώ από που κι ως που χαρακτηρίστηκε το blog ως spam!!!!
Αγνωσται αι βουλαί του Κυρίου!!!
Παρά λοιπόν τα διαβήματα διαμαρτυρίας που έκανα στη google για τον χαρακτηρισμό spam εισέπραξα το "φωνή βοώντος εν τη ερήμω" (καμία απάντηση) γεγονός που επιτείνει τον εκνευρισμό που σου δημιουργεί αυτή η κατάσταση αφού δεν ξέρεις τι να κάνεις ....
"Να μείνεις η να μετακομίσεις?"
Τέλος πάντων, από τα google groups στα οποία απευθύνθηκα για βοήθεια διαπίστωσα πως δεν είμαι η μόνη στον κόσμο που γκρινιάζω, τα ρομποτάκια της Google μάλλον τρελλάθηκαν και χαρακτηρίζουν ως spam τα blogs χωρίς συγκεκριμένα κριτήρια. Η Google μάλλον θα πρέπει να διορθώσει τις ρυθμίσεις των robots όχι για άλλο λόγο μα για να αποφεύγουμε αμφότεροι την ταλαιπωρία, και τις αντιπαραγωγικές διαδικασίες.
Ομως σας αποπήρα με την γκρίνια....γκρίνια λοιπόν τέλος.
Ευτυχώς λίγα δευτερόλεπτα αφότου έμαθα πως εκδόθηκε το τρίτο τεύχος του περιοδικού "Χορεύω" για το οποίο είχαμε μιλήσει σε προηγούμενη ανάρτηση παρατήρησα πως σβήστηκε η χαζοένδειξη spam από το blog. Από τη χαρά μου άρχισα να χορεύω αφού το blog επανήλθε στο normal status του. Οπως καταλαβαίνετε τελικά ΔΕΝ θα χρειαστεί να μετακομίσουμε σε νέα διεύθυνση, θα παραμείνουμε εδώ και θα τα λέμε......
Καλά τα robot, καλή η τεχνολογία μα προσωπικά προτιμώ τον παράγοντα άνθρωπο!!!!
Καθώς φάνηκε όταν τα ρομποτάκια κάνουν λάθη άντε να συνενοηθείς....
(όχι δηλαδή πως με όλους τους ανθρώπους μπορείς να συνενοηθείς αλλά λέμε τώρα......)
Ουφ!!!!
Η φετεινή χρονιά λοιπόν θα μας βρεί είτε να ξεκινάμε νέα ταξίδια, είτε να συνεχίζουμε και να ολοκληρώνουμε παλαιότερες διαδρομές.
Ξεκινάμε με τις ακόλουθες
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ:
1. Κυκλοφόρησε το τρίτο τεύχος του περιοδικού "Χορεύω". Από τα περιεχόμενα του τρίτου τεύχους του περιοδικού ξεχωρίζω μεταξύ άλλων το αφιέρωμα στην γνωστή σε όλους μας Δόμνα Σαμίου καθώς και ένα αφιέρωμα στα παραδοσιακά όργανα της Κρήτης. Οπως είχα γράψει σε προηγούμενη ανάρτηση (που μπορείτε να βρείτε εδώ) τα περιεχόμενα του συγκεκριμένου περιοδικού αποτελούν μια πρωτοτυπία στον χώρο των παραδοσιακών χορών και του τραγουδιού και ως τέτοια πιστεύω πως αξίζει να ενισχύσουμε την προσπάθεια αυτή, διαδίδοντάς την, κάνοντάς την γνωστή τώρα που βρίσκεται ακόμη στο ξεκίνημά της (δεν έχει χρονίσει ακόμη) και μας έχει ακόμη ανάγκη.

2. Μην χάσετε την επόμενη Πέμπτη 29/1/09 στις 21:00 την εκδήλωση:
"ΜΟΥΣΙΚΟΧΟΡΕΥΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΥΜΠΟ ΚΑΡΠΑΘΟΥ".
Συμμετέχει ο Σύλλογος Απανταχού Ολυμπιτών "Η Δήμητρα".
Τόπος : Tο Σπίτι του Χορού (τα γραφεία του Θεάτρου Δόρα Στράτου) ,
Σχολείου 8 στην Πλάκα
Ωρα : 21.00
Είσοδος : Ελεύθερη
Για όσους δεν γνωρίζουν περί Ολύμπου Καρπάθου και δεν έχουν διαβάσει παλαιότερες αναρτήσεις για τα γλέντια τους και τις συνήθειές του τις παραθέτω εδώ:

http://dyosmaraki.blogspot.com/2008/04/blog-post_14.html

http://dyosmaraki.blogspot.com/2008/04/blog-post_15.html

http://dyosmaraki.blogspot.com/2008/04/blog-post_19.html

http://dyosmaraki.blogspot.com/2008/04/blog-post_21.html

http://dyosmaraki.blogspot.com/2008/07/blog-post_16.html

Μη χάσετε την εκδήλωση, αξίζει!!!

Αυτά για σήμερα, έχουμε πολλά να πούμε τις επόμενες ημέρες....

ΥΓ1 Εχω χαθεί από τα blogs σας, τις επόμενες ημέρες θα σας επισκεφτώ.

Μου λείψατε πολύ!!!

ΥΓ2 Το άλλο blog που άνοιξα τι λέτε να το κάνω???? Εχετε καμιά ιδέα ? Κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον η προτάσεις για ιδιαίτερα θέματα που θα θέλατε να διαβάσετε η να μπορούσαμε να συζητήσουμε????

Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2009

Ποιά είναι τα απαραίτητα σύνεργα για μια ευτυχισμένη χρονιά?

Υπάρχουν άραγε "μαγικές" συνταγές για να απολαύσει ο καθένας μας μια ευτυχισμένη και γουρλίδικη χρονιά? Ε λοιπόν σύμφωνα με την Καλλικατζαρελένη ναι...υπάρχουν κάποια "μαγικά" σύνεργα και τελετουργίες που θα πρέπει να κάνουμε για να εισπράξουμε ανταποδοτικά ευτυχία, υγεία, αγάπη και πληθωρικότητα υλικών αγαθών. Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ σαν φίλη μιας Καλλικατζαρίνας που κατάγεται μάλιστα από την σπουδαία γενιά των Καλλικατζαραίων και έχει την τιμητική της αυτές τις ημέρες πιστεύω στις "μαγικές" συνταγές και τα απαραίτητα σύνεργα για μια καλή και ευτυχισμένη χρονιά.
Ποιά είναι λοιπόν αυτά?

Κατ΄αρχήν φέτος η Καλλικατζαρελένη με απέτρεψε να στολίσω Χριστουγεννιάτικο δέντρο λόγω επικινδυνότητας λέει του εγχειρήματος (μια και τα Χριστουγεννιάτικα δέντρα φέτος έχουν μπει στο στόχαστρο των κακών πνευμάτων) και έτσι για το καλό στολίσαμε φτωχικά ένα καραβάκι. Αν και λέγεται πως το Χριστουγεννιάτικο δέντρο είναι ξενόφερτο έθιμο ενώ το καραβάκι είναι Ελληνικό επιτρέψτε μου να διαφωνήσω. Θα μιλήσουμε όμως για αυτό σε επόμενη ανάρτηση. Ομολογώ πάντως πως το καραβάκι που βρήκα καμωμένο από φτωχικά υλικά (σανίδια,κορμούς δέντρου,βοτσαλάκια κλπ) μου άρεσε πολύ και έδωσε μια διαφορετική νότα στο σπιτικό μας.
Ας δούμε όμως ποιά είναι τα "μαγικά" σύνεργα της καλοτυχίας.
Κατ΄αρχήν χρειάζονται γλυκά....(κουραμπιέδες,μελομακάρονα κλπ) Οι καρποί (καρύδια,αμύγδαλα,σταφίδες κλπ) που περιέχουν τα γλυκά των ημερών συμβολίζουν την αφθονία των υλικών αγαθών που θα πρέπει να διαθέτει ένα σπίτι. Το μέλι και η ζάχαρη θεωρούνταν απαραίτητα συστατικά για να είναι γλυκειά η χρονιά. Μάλιστα οι παλιές νοικοκυρές πίστευαν πως τα γλυκά για να φέρουν καλοτυχία στους νοικοκυραίους έπρεπε να είναι καμωμένα στο σπίτι και όχι να είναι αγοραστά. Επρεπε λέει να μυρίσει το σπίτι, και επειδή τα γλυκά που παρασκευάζονταν στο σπίτι μοιράζονταν στα παιδιά που έλεγαν τα Κάλαντα και στους επισκέπτες που έρχονταν να ευχηθούν πίστευαν πως ανταποδοτικά οι νοικυραίοι που μοιράζονταν τα καμωμένα από τα χεράκια τους καλούδια με τους συναθρώπους τους θα λάμβαναν ανταποδοτικά κατά τη διάρκεια της χρονιάς πολλά καλούδια αναλόγως με αυτά που μοιράζονταν.
Αλλο σύνεργο καλοτυχίας είναι η γνωστή σε όλους μας βασιλόπιτα. Σε άλλες περιοχές είναι γλυκειά και σε άλλες είναι απλή πίτα. Πλουμιστές ακόμη και σήμερα (αν και λιγότερο) κάποτε στολίζονταν με σύμβολα αναλόγως του επαγγέλματος του νοικοκύρη του σπιτιού.Η βασιλόπιτα που μας έρχεται από τη Μικρά Ασία και την Πόλη (πανάρχαιες εστίες του ελληνισμού) αν και παρασκευαζόταν με διαφορετικό τρόπο ανά περιοχή είχε ένα ενιαίο εθιμικό πλαίσιο, συνοδευόταν από ένα τελετουργικό κοπής και βασιζόταν στην ευετηριακή λογική δηλαδή την αναζήτηση του τυχερού της χρονιάς με την τοποθέτηση ενός νομίσματος το οποίο όποιος το έβρισκε θεωρούνταν ο καλότυχος της χρονιάς
(θα λέγαμε ένα είδος μαντείας) .
Μάλιστα σε μερικές περιοχές σφράγιζαν την Πρωτοχρονιάτικη βασιλόπιτα με μια ειδική (σπάνια) σφραγίδα με το σύμβολο του δικέφαλου αετού υποδηλώνοντας το βυζαντινό παρελθόν της συγκεκριμένης περιοχής και προσδίδοντας με αυτόν τον τρόπο το θρησκευτικό συμβολισμό και την ιερότητα στην βασιλόπιτα. Αλλοτε κυριαρχούσε ένας μεγάλος δικέφαλος αετός στο κέντρο της βασιλόπιτας και άλλοτε η βασιλόπιτα σφραγιζόταν στα τέσσερα άκρα με μικρότερους αετούς.
Οι σφραγίδες των φωτογραφιών προέρχονται από την προσωπική μου συλλογή και είναι πολύ παλιές. Νοιώθω πως μπόρεσα να τις διασώσω από βέβαιη εξαφάνιση αφού πλέον τέτοια αντικείμενα σπανίζουν και όσες οικογένεις τα κατέχουν δεν τα εκτιμούν, τα θεωρούν περιττά.Οι βασιλόπιτες με τον δικέφαλο αετό ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένες στα Δωδεκάνησα, στη Σμύρνη και τα περίχωρά της. Μάλιστα όταν τη βασιλόπιτα έφτιαχνε νοικοκυρά φρεσκοπαντρεμένη, εκτός από το σύμβολο του δικέφαλου αετού περιλάμβανε και σύμβολα ευγονίας και καλοζωϊας όπως τα περιστέρια που θα διακρίνετε στην παρακάτω σφραγίδα, τα γαμήλια στέφανα καθώς και το σύμβολο του σταυρού που στόλιζε κάθε αρτοπαρασκεύασμα και αποτελούσε αποτροπαϊκό σύμβολο του κακού.Μολονότι κάθε χρόνο λέω πως θα επιχειρήσω να παρασκευάσω μια περίτεχνη βασιλόπιτα με αυτές τις σφραγίδες, ομολογώ πως μέχρι στιγμής έχω περιοριστεί στην παρασκευή εκ τους ασφαλούς μιας λιτής βασιλόπιτας πασπαλισμένης με μπόλικη άχνη ζάχαρη
(συνοδευόμενης φυσικά από το απαραίτητο τυχερό νόμισμα).

Αλλο απαραίτητο εξάρτημα για την καλοτυχία είναι η γνωστή κρεμμύδα.
Σε άλλες περιοχές της χώρας μας την κρεμούν στην εξώθυρα του σπιτιού και σε άλλες την τοποθετούν σε κάποιο σημείο μέσα στο σπίτι. Στις περιοχές που την άφηναν κρεμασμένη έξω από την εξώθυρα συνήθιζαν να την καίνε είτε την Πρωτομαγιά είτε του Αη Γιαννιού του Κλήδονα που άναβαν φωτιές στις γειτονιές και πήδαγαν από πάνω τους εν είδει εξαγνισμού και κάθαρσης. Με το κάψιμο της κρεμμύδας έλεγαν πως καίγονται τα (πιθανά) μάγια, το κακό μάτι και ο φθόνος που μπορεί να έχει εξαπολύσει ενάντια στους νοικοκυραίους τους σπιτιού οποιοσδήποτε κακός γείτονας (σήμερα όλα αυτά θα τα αποκαλούσαμε απλά κακή ενέργεια). Εγώ βασικά την περσυνή κρεμμύδα την ξέχασα κρεμασμένη στο κατώφλι του σπιτιού μου...μου άρεσε το γήϊνο χρώμα που είχε πάρει όταν μαράθηκε, ταίριαζε και με το πήλινο λουλούδινο στεφάνι που βρίσκεται πάντα κρεμασμένο πάνω από την εξώθυρά μου...
και λυπήθηκα να την κάψω!Στις περιοχές που την κρεμμύδα την τοποθετούσαν μέσα στο σπίτι, όταν τέλειωναν οι γιορτές συνήθιζαν να την φυτεύουν σε μια γλάστρα αφού λέγανε πως άμα ρίζωνε και έβγαζε καρπό ήταν δείγμα πως η χρονιά θα ήταν καρπερή από όλες τις απόψεις. Ετσι την φετεινή κρεμμύδα που μου άρεσε πολύ σκοπεύω να την φυτέψω ελπίζοντας στη καλοτυχία.
(Τα κουκουνάρια που βλέπετε στην φωτό δίπλα στην κρεμμύδα, συνηθίζω να τα μαζεύω από ένα κοντινό αλσύλιο, μου αρέσει πολύ η διακόσμηση με φυσικά αντικείμενα που βρίσκονται απλόχερα στη φύση...όση έχει απομείνει δηλαδή στην Αθήνα...).

Φέτος παρέλειψα να πάρω ρόδι που συνήθιζα να σπάω κάθε πρωτοχρονιά πετώντας το στο δάπεδο, ενώ την ώρα που σκορπίζονταν οι σπόροι του ροδιού λέγαμε την ευχή " όπως σκορπίζουν οι σπόροι του ροδιού, τόσες ευτυχίες να έρθουν στο σπιτικό μας" .
Ετσι αρκέστηκα σε μια διακοσμητική απομίμηση ροδιού.....
Παρέλειψα όμως να σας πω πως την παραμονή της Πρωτοχρονιάς ένα ακόμη σύνεργο καλοτυχίας είναι προτού να αλλάξει η χρονιά να έχετε μαζέψει κλαδιά ελιάς κατά προτίμηση εκείνα τα κλαδιά που είναι γεμάτα με καρπούς. Ετσι όποιος κάνει ποδαρικό στο σπίτι θα πρέπει να πάρει το ματσάκι και να "ραβδίσει" συμβολικά τους νοικοκυραίους του σπιτιού (ελαφριά και συμβολικά λέμε, μην τους τραυματίσετε εεεε) ενώ παράλληλα θα ψελλίζει ευχές για υγεία, ευτυχία και πλούσια αγαθά. Επειτα αυτό το κλαδί το κρατώ σε ένα βάζο που έχει για πρόσωπο τον ήλιο φερμένο από την Σαρδηνία. Η τακτική που ακολουθείται για τη φύλαξη του κλαδιού της ελιάς δεν διαφέρει από την τακτική που ακολουθείται για την κρεμμύδα (δηλαδή να καίγεται την Πρωτομαγιά ή του Αη Γιαννιού του Κλήδωνα).Αργότερα ανακάλυψα πως παρ΄όλο που το συγκεκριμένο έθιμο μου το είπαν Αρβανίτισες γιαγιάδες πρόκειται για ένα πανάρχαιο έθιμο που συνηθιζόταν και στην αρχαία Ελλάδα. Θα πρέπει να πιάνει γιατί όσες φορές το κάναμε η χρονιά πήγε καλά. Μοναχά που τα φετεινά κλαράκια είναι φτωχά, δεν βρήκα ούτε για δείγμα καρπούς ελιάς
(μάλλον επειδή δεν έκανε πολλές βροχές φέτος).
Καλού κακού έξω από το κατώφλι του σπιτιού σας τοποθετήστε το παρακάτω προσωπείο όπως αυτό της φωτογραφίας που το έχω τοποθετήσει έξω από την εξώθυρα τουσ πιτιού μου. Το βρήκα στην Λήμνο, αποτελεί αντίγραφο από αρχαίο εύρημα και καθώς λένε οι ντόπιοι ἐστεκε λέει έξω από κάθε κατώφλι σαν άγρυπνος φρουρός και προστάτευε τους νοικοκυραίους από το κακό.


Τώρα τι να σας πω?
Αυτά μου λέει η Καλλικατζαρελένη και με έχει επηρεάσει και τα τηρώ κάθε χρόνο έχοντας την ελπίδα πως αυτά τα απλοϊκά σύνεργα και οι τελετουργίες που τηρούνταν για χρόνια βοηθούν για μια ευτυχισμένη χρονιά. Ισως αυτή η πίστη να μας βοηθά να συντηρούμε την ελπίδα μέσα μας και να μας κάνει πιο δυνατούς. Δεν ξέρω τι να σας πω....
Πάντως
ακόμη και όσοι αναγνώστες-φίλοι πιστεύουν πως είναι υπερβολικές αυτές οι δοξασίες ας αρκεστούν στις εγκάρδιες ευχές από την Μελένια, την Καλλικατζαρελένη και το dyosmaraki
για.....

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ 2009 ΜΕ ΥΓΕΙΑ,
ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ
ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Εύχομαι ακόμη χρόνια πολλά στον Vad, στον askar και στον basnia που γιορτάζουν σήμερα (ελπίζω να μην ξέχασα κανέναν blogger) και εν τω μεταξύ για να μην ξεχνάμε και την επικαιρότητα...
σας μεταφέρω την ακόλουθη μαντινάδα που έλαβα μέσω SMS από έναν φίλο
(από που αλλού?) από τη Κρήτη
...."Οσα Ευρώ'χει ο Εφραίμ μέσα στα ράσα χώσει,
τόσες χαρές σας εύχομαι ο χρόνος να σας δώσει"....